Muzeum Grecko–Rzymskie założył w 1891 roku włoski archeolog Giuseppe Botti. Obecnie mieści się w pięknym budynku z neoklasyczną fasadą i frontonem z greckim napisem „MOYΣEION” (MOUSEION). W zbiorach znajduje się około 40 tys.zabytków datowanych na okres od VII wieku p.n.e. po czasy ottomańskie, czyli XIX wiek. Tylko kilka tysięcy z nich pokazano na stałych wystawach.

Muzeum wpisane w politykę Egiptu

W połowie października oficjalnie otwarto Muzeum Grecko–Rzymskie po trwającej blisko 20 lat renowacji. Jego fasada skrywała się za rusztowaniami i zielonymi płachtami. Na inauguracji obecny był premier Egiptu Mostafa Madbouly. 

W jego ocenie muzeum będzie nową atrakcję turystyczną Aleksandrii, która doskonale wpisuje się w politykę kraju zmierzającą do ożywienia zarówno stanowisk archeologicznych, jak i placówek muzealnych.

Nowa wystawa w Muzeum Grecko-Rzymskim w Aleksandrii w Egipcie / Ministerstwo Turystyki i Starożytności Egiptu

Nowa trasa zwiedzania muzeum

Wystawy znajdują się na dwóch piętrach. Trasa zwiedzania i układ ekspozycji uległy całkowitej zmianie. Placówka prezentuje historię Aleksandrii od czasów poprzedzających jej ufundowanie przez słynnego starożytnego zdobywcę Aleksandra Wielkiego aż po okresy ptolemejski, rzymski i bizantyjski. Prezentowane są różnorodne aspekty życia codziennego, kultury, nauki, sztuki, sportu, wierzeń religijnych i tradycji miasta.

– Zmieniliśmy całą koncepcję muzeum, ale zachowaliśmy jego wyjątkowy charakter. Jego wizytówką pozostała wyróżniająca się neoklasyczna fasada i kilka (najbardziej interesujących – przyp. red.) obiektów znajdujących się w cennej kolekcji muzeum – powiedział szef sektora muzeów w Najwyższej Radzie ds. Starożytności Moamen Othman.

Othman wyjaśnił, że scenariusz wystawy zupełnie zmieniono, aby zaprezentowane treści były łatwiejsze do zrozumienia dla publiczności. Utworzono także nowe sekcje tematyczne.

Ściany każdej z poszczególnych części muzeum pomalowane są na różne kolory. W ten sposób kuratorzy chcieli wyróżnić każdą epokę historyczną. Na przykład błękit królewski reprezentuje okres ptolemejski.

Skarby świata podwodnego

U wybrzeży i w pobliżu Aleksandrii archeolodzy od lat znajdują liczne zabytki i konstrukcje. Okazało się bowiem, że morze na przestrzeni tysiącleci pochłonęło pobliskie osady i budynki.

Część z nich jest naprawdę spektakularna. Na nowej wystawie prezentowane są na przykład artefakty z zatopionego miasta Thônis-Herakleion, wydobyte z zatoki Abu Qir.

Aleksander Wielki i jego dokonania

Aleksandria była jednym z najważniejszych miast starożytności w kręgu Morza Śródziemnego. Zmieniona ekspozycja ma prezentować jej rolę i znaczenie. Aleksander Wielki założył ją w 332 roku p.n.e. Rozkwitła jednak dopiero w kolejnych stuleciach pod rządami dynastii Ptolemeuszy. 

To wówczas powstała na przykład słynna Biblioteka Aleksandryjska i jeden z siedmiu cudów świata starożytnego – latarnia na Faros. Rozkwit Aleksandrii trwał do VII wieku. Wówczas stolicę Egiptu przeniesiono do Fustat, które obecnie znajduje się w granicach Kairu.

Polskie odkrycia w Aleksandrii

Aleksandria była ważnym ośrodkiem naukowym wschodniego Śródziemnomorza. W 2004 roku Polacy ogłosili odkrycie dużego kompleksu świetnie zachowanych sal wykładowych z czasów późnego antyku (V–VII wiek n.e.) w centralnej części Aleksandrii na stanowisku archeologicznym Kom el – Dikka.

Są to jedyne zachowane ruiny starożytnej uczelni z obszaru Morza Śródziemnego. Obecnie są dostępne dla zwiedzających w Parku Archeologicznym. Został on utworzony we współpracy z polskimi archeologami i konserwatorami.

Źródła: 

  • Ahram Online
  • Zdziebłowski S. Egipt. Oazy w cieniu piramid, Bezdroża 2010