Archeolodzy prowadzili wykopaliska w starożytnym rzymskim teatrze w hiszpańskiej Kartagenie. Jego ruiny po raz pierwszy odkryto w 1988 roku. Pierwsze badania wykazały, że został zbudowany już pomiędzy 5 a 1 r. p.n.e. Budowla była duża i mogła pomieścić ok. 7000 widzów. Odbywały się tam przedstawienia oraz oficjalne ceremonie. To właśnie tutaj badacze znaleźli ponad 2000 fragmentów olbrzymiego malowidła ściennego.
Naukowcy odnaleźli fragmenty misternie zdobionego portyku
Naukowcy twierdzą, że dużych rozmiarów obraz zdobił ściany portyku. Była to część budynku na planie prostokąta z rzędami kolumn, które wspierały dach. Konstrukcja znajdowała się naprzeciwko trybun, tuż za sceną główną i była częścią większego elementu, który czasach rzymskich nazywany był scaenae frons. To misternie zdobione, stałe „tło” dla scen teatralnych. Forma ta prawdopodobnie nawiązywała do fasad cesarskich pałaców. Sam portyk był bardzo popularny w architekturze rzymskiej i przypominał greckie stoa.
Rzymskie fronty scaenae frons spełniały funkcję nie tylko dekoracyjną, ale również praktyczną. We wnętrzu konstrukcji znajdowały się garderoby aktorów oraz sale, w których odbywały się ostatnie przygotowania do spektakli. Co ciekawe, ten element architektoniczny był dużo bardziej rozpowszechniony w cesarstwie zachodnim i południowym, a nawet w Afryce Północnej. W przeszłości archeolodzy odnaleźli pozostałości tych ozdobnych teł m.in. we Francji, Hiszpanii, Jordanie, Libii lub Syrii.
Badacze mają nadzieję, że wykopaliska rzucą światło na dziedzictwo Kartageny
Naukowcy przyznają, że są niezwykle podekscytowani najnowszym znaleziskiem. W 2006 roku grupie badaczy udało się odkryć 1500 innych fragmentów zdobienia portyku. Archeolodzy uważają, że są już coraz bliżsi odtworzenia oryginalnego wyglądu frontu sceny teatru w Kartagenie.
Do tej pory udało się ustalić, że malowidła mogły przedstawiać rzymskie postacie, być może cesarzy i innych cesarskich dygnitarzy. Uczeni zwracają jednak uwagę, że renowacja obiektu wciąż jest na wczesnym etapie i nie można jednoznacznie stwierdzić, kim były namalowane osoby. Badaczom udało się odtworzyć również kilka geometrycznych wzorów, które zdobiły fasadę scaenae frons.
Hiszpańscy archeolodzy w oficjalnym oświadczeniu poinformowali również, że planują wkrótce przeprowadzić wykopaliska w miejscu dawnego ogrodu miejskiego, który znajdował się niedaleko teatru. Badacze mają nadzieję, że uda im się odnaleźć dowody na istnienie specjalnego systemu rur, które doprowadzały wodę do tamtejszych fontann. Badacze twierdzą, że istnieją poszlaki, które wskazują, że Rzymianie zaprojektowali to również, aby utrzymywać lokalną florę w znakomitym stanie, nawet w sytuacji ekstremalnej suszy.
Kartagena była kluczowym miastem dla podboju Półwyspu Iberyjskiego
Kartagena pierwotnie nazywała się Mastia. Znana była z jednego z najlepszych portów Morza Śródziemnego. Została założona ponownie po jej podboju w 228 r. p.n.e. przez Hazdrubala Starszego, polityka i wodza z Imperium Kartagińskiego. Kartagińczyk nazwał nową miejscowość Qart Hadasht (Kartagina), co w języku fenickim oznaczało „Nowe Miasto”. Kartagena miała pełnić funkcję punktu wypadowego do podboju reszty Hiszpanii.
W 209 p.n.e., w trakcie drugiej wojny punickiej, Kartagena została opanowana przez rzymskie wojska, którymi dowodził Scypion Afrykański Starszy. Wówczas zmieniono nazwę na Carthago Nova, aby odróżnić ją od miasta-matki, które znajdowało się w Afryce Północnej. Za czasów Juliusza Cezara Kartagena otrzymała tzw. prawa łacińskie.
Co ciekawe, miasto odegrało bardzo dużą rolę zarówno w kartagińskim, jak i rzymskim podboju Półwyspu Iberyjskiego. W czasach cesarstwa była ważnym miejscem wydobycia srebra.
Źródło: Cartagena
