Pierwsze polskie wydanie magazynu „National Geographic" ukazało się w 1999 roku. Joanna Kopka jest jedną z niewielu członkiń zespołu redakcyjnego, która uczestniczyła w powstawaniu każdego numeru czasopisma. Odpowiada za mapy. Od konceptu i szkicu, po finalną wersję, którą później czytelnicy mogą studiować podczas lektury magazynu. Nam opowiada, jak powstają mapy w „National Geographic Polska".
Podcast National-Geographic.pl „Jak powstają mapy"
Nowy odcinek podcastu National-Geographic.pl, którego bohaterką jest Joanna Kopka, możecie obejrzeć i posłuchać poniżej. Przypominamy, że kolejne odcinki naszych wideopodcastów są również dostępne na kanałach National Geographic Polska na YouTube i na Spotify.
Co wyróżnia mapy National Geographic?
Mapy od zawsze były ważnym elementem magazynów „National Geographic". Dział kartograficzny Towarzystwa National Geographic ma już ponad 100 lat. Od początku istnienia przedstawiał lądy, morza i niebo na pełnych informacji, oryginalnych i porywających mapach. W Zespole Map National Geographic specjaliści precyzyjnie określają bowiem położenie każdej góry, rzeki, drogi, rafy, wyspy, zatoczki, ale również planet, galaktyk – w zasadzie każdego zakątka lądu, morza i nieba.
Jak dotychczas wspomniany zespół opracował 438 map dołączonych do magazynu, 10 atlasów świata, kilkadziesiąt globusów, około 3 tys. stron z mapami oraz niezliczoną liczbę map cyfrowych. Zbiór ten powiększa się każdego dnia.
Mapy National Geographic bez wątpienia wyróżniają dokładność i wyjątkowa dbałość o szczegóły. Na mapie Księżyca z 1969 r. oznaczono miejsca lądowania prawie wszystkich z 23 bezzałogowych sond, które wysłano na Srebrny Glob (miejsce upadku sondy Orbiter 4 było nieznane). Znakiem rozpoznawczym zespołu – utworzonego przez pierwszego redaktora magazynu Gilberta H. Grosvenora – zawsze była jednak innowacyjność. Poprzeczkę wysoko postawił już pierwszy naczelny kartograf (1915–1939), Albert H. Bumstead, pomysłodawca kompasu słonecznego, którego Richard E. Byrd używał w czasie lotu do bieguna północnego w 1926 r. (kompasy magnetyczne nie sprawdzają się na biegunach).
Jak się dzisiaj robi mapy?
Świat przyspieszał, a kartografia razem z nim. John B. Garver (naczelny kartograf w latach 1982–1991) nadzorował instalację systemu komputerowego Scitex, który wymagał własnego, klimatyzowanego pomieszczenia. Dzięki niemu zwiększono dokładność i przyspieszono proces tworzenia map. W 1999 r., za kadencji Allena Carrolla (lata 1998–2010), uruchomiono National Geographic MapMachine: pierwszy interaktywny atlas Towarzystwa dostępny w internecie.
Przygotowanie mapy zajmowało kiedyś kilka miesięcy. W cyfrowym świecie niektóre mapy z witryny NG powstają w kilka godzin, ale nadal liczy się dokładność. Czego należy się spodziewać w najbliższym stuleciu? – Kartografia społecznościowa umożliwi tworzenie map pod kątem bardzo konkretnych lokalizacji – spodziewa się Juan Valdés. – Coraz więcej urządzeń jest podłączonych do internetu, więc użytkownicy mogą lokalizować i mapować więcej obiektów.
Inteligentne zegarki i okulary umożliwią gromadzenie większego zakresu danych geolokalizacyjnych. – Nie zabraknie nam jednak pracy. Ktoś przecież musi wszystkie te dane gromadzić i analizować – dodaje naczelny.
