9 najciekawszych zabytków z badań archeologicznych na Placu Piłsudskiego w Warszawie. Tutaj stały Pałac Saski i Brühla [GALERIA]

Fragment rzeźby przedstawiającej postać kobiecą z inskrypcją „Chwała” na cokole. Zdaniem badaczy jest to do tej pory najbardziej spektakularne znalezisko, które ujrzało światło dzienne już w pierwszych dniach prac archeologicznych na terenie Pałacu Brühla.

Siostrzana rzeźba z tożsamą inskrypcją – powojenna kopia – znajduje się w głównej alei Ogrodu Saskiego.

Przedwojenny kieliszek kiduszowy zdobiony motywami geometrycznymi i roślinnymi, datowany na 1 poł. XX w.

Kidusz to modlitwa towarzysząca rozpoczęciu szabatu, zmawia się ją nad kielichem wina lub sokiem z winogron, aby błogosławić nadchodzące święto, które nawiązuje do opisanych w Biblii odpoczynku Boga po stworzeniu świata oraz wyjściu Izraelitów z ziemi egipskiej.

Radio detektorowe „Echo D1”, potocznie „Jabłuszko”. Model opracowany przez Państwowe Zakłady Tele- i Radiotechniczne „Dzwonkowa” (PZT), które powstały na początku lat 30. XX wieku.

Stację warszawską odbierało podobno w promieniu nawet 200 kilometrów.

Fragment zakończenia laski do chodzenia w kształcie głowy psa rasy myśliwskiej.

Podobnie zdobione uchwyty tych wspomagających mobilność przedmiotów często tworzy się – tak dawniej, jak i dziś – z metalu lub drewna. Ten jednak wykonano z wynalazku przełomu XIX i XX wieku, czyli tworzywa sztucznego.

Gładziki – stanowiące z początku dla archeologów zagadkę szklane krążki, które z dużym prawdopodobieństwem służyły po prostu do prasowania.

Pochodzą z 2. połowy XVIII wieku. Podobne artykuły gospodarstwa domowego, zapewne zamożnego, źródła historyczne odnotowują już w średniowieczu, kiedy gładzono nimi i wyświecano len oraz wełnę.

Archeolodzy znaleźli je w zasypisku jednej z piwniczek. Przed początkiem XIX stulecia zostały wyparte przez żelazka.

Fragment figurki porcelanowej przedstawiającej postać kobiecą, pochodzącej prawdopodobnie z drugiej połowy XVIII w.

Roboczo określona przez archeologów jako „pastereczka”.

Znalezione na niedużej głębokości, tuż pod powierzchnią trawy łączącej plac Piłsudskiego z Ogrodem Saskim, łuski nabojów do karabinu typu Mauser.

W pierwszych latach odrodzonej Polski korzystano z broni pozostałej m.in. po armiach zaborców, a także z amunicji francuskiej.

Oprócz zakupów zagranicznych zaczęto jednak inwestować w rozwój rodzimej produkcji amunicji. Jej widoczne na zdjęciu elementy pochodzą z Państwowej Fabryki Amunicji w Skarżysku Kamiennej oraz Fabryki Norblina w Warszawie. 

Gaśnica żelazna „Delfin” wyprodukowana przez Zakłady Przemysłowe „Delfin” inż. Feliksa Winawera. Opatentowana w Polsce gaśnica pianowa na cylindrycznym kroju, wyprodukowana prawdopodobnie w latach 30. XX w.

Reklamowana w międzywojennej Polsce jako „ostatnia zdobycz techniki i udoskonalenia”, która „gwarantuje zupełne bezpieczeństwo podczas użycia”. Używano ich w fabrykach, urzędach, dworach i mieszkaniach prywatnych, ale również samochodach i samolotach. 

Fragmenty naczyń porcelanowych i fajansowych pochodzące z XVIII w. Odkryto je na terenie dziedzińca i oficyn Pałacu Brühla.

Część fragmentów po złożeniu stworzyła okrągły talerz  fajansowy z motywami roślinnymi na malowidłach przedstawiających scenę krajobrazową. Na obrzeżach przypominające wzór cebulowy – to nawiązanie do sztuki Orientu.