Kwiecień i większość maja mina bez szczególnych kosmicznych pokazów. Dopiero 26 maja czeka nas na Ziemi show, i to jakże „krwawe”. Niestety owo „nas” nie obejmuje mieszkańców Polski, czy nawet Europy.

Krwawy Księżyc, jak zwie się całkowite zaćmienie naszego naturalnego satelity, oglądać będzie można w zachodniej części Ameryki Północnej, Południowej, Australii oraz Południowo-wschodniej Azji. Tam właśnie ułożenie w jednej linii Słońca, Ziemi i Księżyca sprawi, że cień naszej planety przysłoni lunarną tarczę.

Dramatyczna czerwona barwa to skutek zakrzywiania się w atmosferze Ziemi (w kierunku czerwonej części spektrum) światła słonecznego padającego na Księżyc. Dzieje się to jedynie przy pełnym zaćmieniu Księżyca i moc czerwieni uzależniona jest od ilości i typu pyłu w atmosferze.

Co wyjątkowe w zaćmieniu z 26 maja 2021, to zbieżność kalendarzowa z najbliższym względem Ziemi położeniem Księżyca, tzw. Super Księżycem. Także nie dość, że będzie on czerwony, to jego tarcza będzie szczególnie duża i jaśniejsza niż zwykle. Show odbywać się będzie w strefie czasowej Pacyfiku od ok. godz. 2. do 3.30 w nocy.

Mieszkańcy północnych rubież Kanady, Grenlandii i Rosji 10 czerwca będą mogli być świadkami zaćmienia Słońca zwanym „pierścieniem ognia”. To piękne doroczne zjawisko występuje w chwili Księżyc, Słońce i Ziemia ustawiają się w taki sposób, że tarcza naszego satelity zakrywa tarczę Słońca, jest jednak zbyt mała by przesłonić ją całkowicie.

W szczytowym momencie pozostaje więc z naszego Słońca gorejący na złoto krąg. Odbywać się to będzie na wspomnianym obszarze od godz. 10 do 11.30 czasu UTC, czyli od 11 do 12.30 w Polsce. Wspominamy o tym, bo niepełne zaćmienie będzie też widoczne z terytorium naszego kraju.

Kolejna koniunkcja planetarna w 2021 roku dotyczyć będzie Wenus i Marsa. 12 lipca ten duet rzymskich bogów zatańczy ze sobą w podobny sposób, jak w grudniu 2020 Jowisz z Saturnem. Ciężko będzie przegapić jasne oblicze Wenus, jednak Marsa trzeba będzie mocniej wypatrywać. Obie planety przez teleskop powinny śmiało być widoczne w tym samym czasie, rozdzielone z naszej perspektywy odległością równą średnicy Księżyca.

Skoro sierpień, to będą Perseidy. Tradycyjny już pokaz „spadających gwiazd” odbędzie się między 12 a 13 sierpnia. Czym są Perseidy? To chmura gruzu z ogona komety Swift–Tuttle, przez którą Ziemia zawsze w połowie sierpnia przelatuje, zapewniając obserwatorom na powierzchni całkiem udany spektakl. Przypada on w tym roku na bezksiężycową noc, więc 60 spadających średnio na godzinę meteorów powinno być całkiem dobrze widoczne.