Rzeźba ta powstała około 150–100 lat p.n.e. na Milos. To grecka wyspa znajdująca się w archipelagu Cyklad, w południowej części Morza Egejskiego. Wyspa ta ma powierzchnię około 160 km kw. Milos odgrywała ważną rolę w antycznej Grecji. Wyspa była znana z surowców mineralnych, a także z udziału w wojnach grecko-perskich.

Nie jest do końca pewne, kto jest autorem Wenus z Milo. Najczęściej przyjmuje się, że był nim rzeźbiarz Aleksandros z Antiochii.

Gdzie się znajduje Wenus z Milo?

Rzeźba została odkryta 8 kwietnia 1820 r. w starożytnych ruinach w pobliżu miejscowości Trypiti. Dokonał tego grecki rolnik Jorgos Kentrotas. Niektóre źródła podają nazwisko Bottonis. Posąg miał się znajdować  w zasypanej niszy.

Wenus z MiloWenus z Milo / fot. Francois LOCHON/Gamma-Rapho via Getty Images

Wenus z Milo miała kilku różnych właścicieli. Po odkryciu rzeźby na Milos, została zakupiona przez francuskiego żeglarza Julesa Dumonta d’Urville. Figura wtedy miała jeszcze przynajmniej jedną rękę. Rzeźba trafiła do francuskiego ambasadora w Turcji, markiza de Rivière. Ten zaś sprezentował posąg królowi Ludwikowi XVIII.

Ostatecznie Wenus z Milo trafiła do Luwru w Paryżu w marcu 1821 r. Obecnie jest jednym z najczęściej fotografowanych obiektów w muzeum. Znajduje się w sali nr 345.

Opis rzeźby

Wenus z Milo ma około 203 cm wysokości. Została wykonana z marmuru paryjskiego. Przedstawia półnagą postać bogini z lekko skrzyżowanymi nogami. Lewa noga jest wysunięta do przodu. Możliwe, że kiedyś była wsparta na żółwiu. Wokół bioder owinięta jest szata. Ciało Wenus jest pełne delikatnych, płynnych linii, co sprawia, że rzeźba ta emanuje pięknem i harmonią.

Rzeźba została uszkodzona. Brakuje jej obu rąk, stóp, płatków uszu i cokołu. Nie wiadomo, jak wyglądała oryginalnie.

Mimo uszkodzeń rzeźba ta jest uważana za jeden z najlepiej zachowanych przykładów sztuki starożytnej Grecji. Chociaż została wykonana ponad 2 tysiące lat temu, to wciąż zachwyca swoją precyzją wykonania i pięknem formy. Wenus z Milo była inspiracją dla artystów z różnych epok i wywarła wpływ na rozwój sztuki.

Co symbolizuje Wenus z Milo?

Wenus z Milo to nie tylko arcydzieło sztuki, ale również symbol piękna i harmonii. Właśnie dlatego rzeźba ta była inspiracją dla wielu artystów, którzy chcieli uchwycić piękno ludzkiego ciała i jego proporcje. Dlatego Wenus z Milo stała się również symbolem kobiecej urody i jest do dziś przywoływana jako wzór piękna.

Wenus z Milo miała też wpływ na modę. W XIX wieku, kiedy rzeźba ta była szczególnie popularna, kobiety zaczęły nosić suknie z dopasowanymi gorsetami i długimi spódnicami. Możliwe, że próbowały w ten sposób naśladować proporcje ciała bogini.

Rekonstrukcja Wenus z Milo

Rzeźbie brakuje ramienia i dłoni prawej ręki, a także fragmentów lewego ramienia, przedramienia i dłoni. Gdy trafiła do Luwru, rozważano jej rekonstrukcję. Ostatecznie jednak pomysł zarzucono. Uzupełniono jedynie lewą stopę i uszkodzony czubek nosa. Poza tym Wenus z Milo wygląda tak, jak wtedy, gdy została odnaleziona.

Félix Ravaisson uważał, że obok Wenus z Milo stał Ares, zwany też Marsem, czyli bóg wojny. Bogini miałaby trzymać lewą rękę na jego ramieniu. Adolf Furtwängler sądził z kolei, że w lewej ręce Wenus trzymała jabłko. Ręka ta była wsparta na kolumnie podtrzymującej jej ciężar.

Współcześni graficy próbowali odtworzyć brakujące elementy na podstawie porównań z innymi rzeźbami oraz na podstawie wiedzy na temat formy ciała ludzkiego. Rekonstrukcje Wenus z Milo wskazują, że rzeźba ta pierwotnie mogła mieć w ręce różę, włócznię, jabłko, wrzeciono lub lustrzaną tarczę. Jednak brak oryginalnych elementów uniemożliwia jednoznaczne określenie, co dokładnie bogini trzymała w dłoni.

Ciekawostki o Wenus z Milo

Wenus z Milo to rzeźba, która fascynuje ludzi od wieków. Oto kilka ciekawostek związanych z tą słynną rzeźbą:

  • Nazwa rzeźby nie pochodzi od jej pierwotnego miejsca znalezienia, ale od wyspy Milos, gdzie została odkryta w 1820 roku.
  • Jedna z teorii mówi, że rzeźba nie przedstawia Wenus, lecz Amfitrytę. Była to bogini morza, żona Posejdona. Na wyspie Milos panował kult Amfitryty.
  • Rzeźba składa się z dwóch części. Ich połączenie w okolicy bioder jest słabo widoczne. Prawdopodobnie ręce Wenus z Milo również były osobnymi częściami posągu.
  • Wenus z Milo stała się symbolem piękna kobiecego ciała, ale nie zawsze była tak ceniona. Znany francuski malarz Auguste Renoir uważał, że jest „piękna jak żandarm”.
  • W czasie II wojny światowej oryginalna Wenus z Milo została wywieziona z Luwru i ukryta. Dlatego nie wpadła w ręce Niemców. W Luwrze zastąpiła ją gipsowa kopia.
  • W 1964 r. Wenus z Milo znalazła się w Japonii. Przyciągnęła tam ok. 1,7 mln zwiedzających.
  • W 1970 r. Salvador Dali stworzył litografię „Wenus z szufladami”. Przedstawia ona Wenus z Milo, z której ciała wystają liczne szuflady.
  • W ostatnich latach władze wyspy Milos próbowały odzyskać rzeźbę. Twierdziły, że Francja przejęła ją nielegalnie. Jednak petycja władz nie odniosła spodziewanego skutku.