Świat przyrody prawdopodobnie nigdy nie przestanie zaskakiwać naukowców. Szacuje się, że w ekosystemach na całym świecie żyje jeszcze ponad 5 milionów gatunków, które wciąż czekają na odkrycie. Chociaż większość z nich znajduje się w głębinach oceanów, to na powierzchni naszej planety występują zwierzęta, które skutecznie ukrywają się od tysięcy lat. Poszukiwanie zaginionych gatunków utrudnia również fakt, że wiele z nich jest naprawdę niewielkich rozmiarów. 

Nasza planeta wciąż jest pełna tajemnic

W ubiegłym roku naukowcom udało się odkryć zupełnie nowy gatunek niesporczaka. Badacze zaobserwowali, że potrafi przetrwać podróż przez jelita ślimaka – i jeszcze to wykorzystać. Z kolei w Ekwadorze niedawno biolodzy zidentyfikowali nowy gatunek węża boa. Okazało się, że w przeciwieństwie do swoich krewnych, Tropidophis cacuangoae jest stosunkowo niegroźny. To dlatego, że ma zaledwie 30 cm długości. 

Różnorodność natury jest niezwykle fascynująca. Na Ziemi można spotkać nie tylko przepiękne i zjawiskowe zwierzęta, ale również groźne i niebezpieczne. Z drugiej strony są również takie, które wyglądają przerażająco, a w rzeczywistości okazuje się, że są zupełnie niegroźne. Przykładem takiej istoty jest pająk z głową psa. 

Pająk z głową psa. Co to za nietypowe stworzenie?

Kilka lat temu media na całym świecie rozpisywały się o tym tajemniczym stworzeniu. Dziennikarz naukowy Ferris Jabr wrzucił na Twittera zdjęcie autorstwa Andreasa Kaya, na którym widać było pająka z głową psa. Grozy dodawał fakt, że „psia twarz” wpatrywała się w obiektyw, niczym postać z filmów grozy. Internauci od razu zaczęli zadawać pytania o to, czym jest to nietypowe stworzenie. Na odpowiedź nie trzeba było jednak długo czekać. 

Szybko się okazało, że zwierzę wcale nie jest pająkiem, a pajęczakiem z gatunku Metagryne bicolumnata. Owad należy do relatywnie dużego rzędu kosarzy (Opiliones). Obejmuje on ponad 6 tysięcy gatunków. Zwierzęta te mają zazwyczaj od 5 do 10 mm długości i zamieszkują prawie wszystkie strefy tropikalne, chociaż niektóre osobniki spotykane są również w klimacie umiarkowanym. Andreas Kay zrobił zdjęcie kosarza w ekwadorskim lesie deszczowym w 2017 roku.

Metagryne bicolumnata jest pozbawiony gruczołów jadowych

Metagryne bicolumnata nazywany jest również pajęczym żniwiarzem. Chociaż jego wygląd przeraża, warto wiedzieć, że stworzenie to jest niewielkie. Kosarz ten jest mniej więcej wielkości paznokcia kciuka dorosłej osoby. Co więcej, wbrew pozorom nie posiada on gruczołów jadowych i wcale nie jest niebezpieczny. Gatunek po raz pierwszy zidentyfikował niemiecki naukowiec Carl Friedrich Roewer i opisał go w 1959 roku. 

Co ważne, Metagryne bicolumnata żyje na naszym globie od co najmniej 400 milionów lat. To znaczy, że pojawił się na Ziemi jeszcze przed dinozaurami. Naukowcy nie są jednak pewni, do czego mogą służyć charakterystyczne wyrostki na ciele kosarza, które przypominają uszy.

Bardzo możliwe, że to forma mimikry, która upodabnia zwierzę do drapieżnika, aby odstraszyć inne, bardziej niebezpieczne stworzenia. Niestety, do tej pory nie przeprowadzono wielu badań, które mogłyby rzucić nowe światło na naszą wiedzę o tym gatunku. Być może w przyszłości dowiemy się więcej o tych nietypowych pajęczakach.

Kosarze występują również w Polsce

Trudno pomylić kosarza z innym pajęczakiem. To zasługa ich prawie idealnie eliptycznego ciała. Ich prosoma ściśle przylega do szerokiej opistosomy. Z kolei odnóża kroczne są bardzo długie i niezwykle cienkie. U niektórych gatunków osiągają nawet 16 cm. Tę zróżnicowaną grupę pajęczaków dzieli się aż na 41 rodzin. Zwierzęta te są drapieżnikami, ale żywią się głównie martwą materią organiczną. 

Co ciekawe, w Polsce występuje ok. 42 gatunków kosarzy. Najpopularniejszym przedstawicielem tego rzędu jest kosarz zwyczajny. Najczęściej można spotkać je w ściółce, pod pniami drzew oraz w jaskiniach, na murach i ścianach budynków. Bardzo lubią wilgotne i ciemne miejsca. Oto podrzędy, które spotkamy w naszym kraju: 

  • Sironidae, 
  • Ischyropsalididae, 
  • Nemastomatidae, 
  • Trogulidae, 
  • Phalangiidae, 
  • Sclerosomatidae.

Źródło: IFLS