Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków poinformował o niezwykłym odkryciu na terenie dawnego klasztoru w Lublinie. Archeolodzy odkryli tam mury nieznanej średniowiecznej wieży. To wynik prac konserwatorskich i robót budowlanych w kościele pw. Nawrócenia św. Pawła i części zespołu „pobernardyńskiego”. Badacze ustalili, że może być do jeden z najstarszych obiektów architektury murowanej w mieście.

Niezwykłe odkrycie w Lublinie

Naukowcy postanowili dokonać analizy źródeł historycznych, aby dowiedzieć się więcej o tajemniczych ruinach. Ustalili, że początki kształtowania się zabudowy w miejscu klasztoru sięgają drugiej połowy XV stulecia. Archeolodzy twierdzą, że pierwsze zabudowania klasztorne wznoszono tu w latach 1460–1469. Natomiast w 1470 r. rozpoczęto budowę murowanej świątyni, którą ukończono w 1497 r.

– Najstarsze murowane skrzydło klasztorne powstało na przełomie XV i XVI w. Po pożarze zespół odbudowano w latach 1557–1569, dobudowując przy tym do klasztoru dwa nowe skrzydła: wschodnie i zachodnie – czytamy w oświadczeniu.

Dawny kościół i klasztor oo. bernardynów. Fragment panoramy Lublina z XVII w. z widokiem na budynek świątyni i wieży / fot. Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków

– Po kolejnym pożarze z 1602 r. kościół odbudowano w stylu późnego renesansu. W marcu br. archeolodzy zgłosili do WUOZ w Lublinie odkrycie podczas prac ziemnych w zakrystii kościoła, a także w korytarzu pomiędzy nią a prezbiterium kościoła, reliktów murów z kamienia wapiennego na piaskowo-wapiennej zaprawie – oświadczyli badacze.

Nieznana wieża z okresu średniowiecza

Pozostałości murów układają się w rzut prostokątnej budowli o wymiarach 7,5 x 8,5 m. Od wschodu i zachodu posiadają po trzy przypory o wymiarach 1,5 x 1,5 m. Szerokość ścian fundamentu obiektu wynosi od 1,5 do 1,7 m. Naukowcy stwierdzili już na podstawie wstępnej analizy stratygraficznej, że konstrukcja jest znacznie starsza od wschodniego skrzydła klasztornego.

– Rzut obiektu i jego wymiary, zastosowany budulec nasunął przypuszczenia, iż w wyniku podjętych prac remontowych odkryto nieznaną dotychczas, średniowieczną budowlę wieżową zlokalizowaną poza murami obronnymi miasta – stwierdzili badacze z Pracowni Badań i Nadzorów Archeologicznych Edmunda Mitrusa.

Zdaniem naukowców relikty średniowiecznej wieży rzucają zupełnie nowe światło na rozwój przestrzenny stolicy województwa lubelskiego w średniowieczu. Archeolodzy obecnie analizują, w jaki sposób wyeksponować odkryte ruiny wieży.  Wśród ruin naukowcy znaleźli również fragmenty ceramiki naczyniowej, które datowane są na okres późnośredniowieczny, prawdopodobnie XV w.

Konstrukcja mogła być częścią większego systemu obronnego Lublina

Badacze przekazali również, że równolegle do badań archeologicznych prowadzone były badania architektoniczne. Kierował nimi dr inż. arch. Krzysztof Janus z Politechniki Lubelskiej. Uczonemu udało się ustalić, że na podstawie gabarytów odkrytych fundamentów można przypuszczać, że średniowieczna wieża miała co najmniej 5 kondygnacji. Oznacza to, że przy tej wysokości była bardzo dobrym punktem obserwacyjnym dla całej okolicy.

PPozostałości murów wieży / fot. Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków

Autorzy znaleziska ocenili, że może to być jedno z najważniejszych odkryć archeologicznych w województwie lubelskim. – Konstrukcja tego typu nie mogła powstać po wzniesieniu kazimierzowskich obronnych murów miejskich (po 1341 r.). W takim układzie stanowiłaby zaprzeczenie obronności miasta. Mogła stanowić jeden z elementów większego systemu obronnego średniowiecznego Lublina – przekazali konserwatorzy. – Odkrycie otwiera nowe perspektywy badawcze dla naukowców różnych dziedzin zajmujących się rekonstrukcją przeszłości Lublina – podsumowują konserwatorzy.

Źródło: Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków.