Chiemsee to malownicze jezioro, które skrywa wiele atrakcji

Spis treści:

1. Malownicze jezioro u podnóża Alp
2. Wspaniała przyroda jest wizytówką Chiemsee
3. Dwie zamieszkane wyspy

Bawaria słynie z alpejskich szczytów, wspaniałych górskich kurortów, monumentalnych zamków i pięknych miast. Trzeba jednak wspomnieć, że lista tamtejszych atrakcji jest znacznie dłuższa. Znajduje się na niej także malownicze Chiemsee, wspaniałe jezioro polodowcowe. To idealne miejsce na jedno- lub nawet kilkudniowy wypad.

Malownicze jezioro u podnóża Alp

Chiemsee znajduje się w południowo-wschodniej części Niemiec, na obszarze Wyżyny Bawarskiej, w jurysdykcji powiatów Rosenheim i Traunstein. Wody jeziora rozlewają się na wysokości 518 metrów n.p.m., u podnóża grupy górskiej Alpy Salzburskie, która jest częścią Północnych Alp Wapiennych.

Krajobraz wokół jeziora

Taka lokalizacja przekłada się na niezwykle malowniczy krajobraz wokół jeziora. Południowy brzeg Chiemsee otaczają Alpy Chiemgawskie, których wysokie szczyty, jak Kampenwand i Hochfelln, tworzą iście bajkowe tło dla rozległej tafli wody. Pozostałe brzegi są znacznie bardziej płaskie. Dominują tam rozległe łąki, pola uprawne i lasy.

„Bawarskie Morze”

Zwyczajowa nazwa tego imponującego akwenu nie wzięła się znikąd. Chiemsee, imponujące jezioro polodowcowe, ma powierzchnię niemal 80 kilometrów kwadratowych. W całych Niemczech ustępuje tylko Jezioru Bodeńskiemu i Müritz.

Długość linii brzegowej to 64 kilometry, jeżeli jednak doliczymy wyrastające z tafli jeziora wyspy, wartość ta wzrośnie o 19 kilometrów. W najgłębszym punkcie Chiemsee mierzy 73,4 metra.

Wspaniała przyroda jest wizytówką Chiemsee

Przybrzeżną strefę jeziora obficie porasta trzcinowisko. Na brzegach wyraźnie dominują wierzby i olsze. Dalej rozpościerają się torfowiska, lasy i użytki rolne.

Chiemsee jest ważnym miejscem zimowania ptaków migrujących, co czyni je prawdziwym ornitologicznym rajem. Spotkać tam można między innymi czernicę, głowiankę zwyczajną, hełmiatkę, perkoza dwubocznego, płaskonosa zwyczajnego i kulika wielkiego. Nie brakuje tam także różnych gatunków z rzędu siewkowych.

Od 1976 roku Chiemsee i jego okolice są klasyfikowane jako obszar Ramsar i jako taki podlegają ochronie na mocy konwencji z 1971 roku. Wraz z odcinkiem rzeki Alz, będącej jedynym odpływem jeziora, znajduje się w obszarze specjalnej ochrony ptaków Chiemseegebiet mit Alz. Duża cześć zbiornika stanowi specjalny obszar ochrony siedlisk Chiemsee, a pozostały fragment jest klasyfikowany jako SOOS Moore südlich des Chiemsees.

Dwie zamieszkane wyspy

Na jeziorze znajdują się cztery wyspy:

• Herrenchiemsee (znana też jako Herreninsel),
• Frauenchiemsee (znana też jako Fraueninsel),
• Krautinsel,

Trzecia z wymienionych, nazywana Wyspą Ziołową lub Kapuścianą, ma powierzchnię ok. 3,5 ha. Ostatnia to sztuczna wysepka o powierzchni zaledwie 22 metrów kwadratowych. Zamieszkane są tylko pierwsze dwie.

Herrenchiemsee (Wyspa Mężczyzn) to największa wyspa wyłaniająca się z tafli Chiemsee. Ma powierzchnię około 2,4 kilometra kwadratowego i jest znana ze znajdujących się tam zabytków. Frauenchiemsee (Wyspa Kobiet), jest wyraźnie mniejsza. Jej powierzchnia wynosi 0,12 kilometra kwadratowego. Jej symbolem jest stary klasztor benedyktynek.

Jakie atrakcje czekają na przyjezdnych?

To właśnie na dwóch największych wyspach znajdują się wszystkie najbardziej znane atrakcje jeziora. Nie ma ich zbyt wiele, ale chcąc zobaczyć wszystkie, i tak trzeba poświęcić cały dzień.

Wyspa Mężczyzn zawdzięcza swoją nazwę barokowemu klasztorowi augustianów. Należy jednak podkreślić, że nie jest to jedyny ciekawy obiekt na Herrenchiemsee. Znajduje się tam także wspaniały pałac, w którym pod koniec życia mieszkał Ludwik II Wittelsbach.

Z kolei Wyspa Kobiet została tak nazwana od klasztoru benedyktynek. Miejsce to zostało założone w VIII wieku, jako pierwszy żeński klasztor w Niemczech.

Pałac Herrenchiemsee

Pałac Herrenchiemsee, nazywany nowym, był ostatnim wielkim przedsięwzięciem Ludwika II. Budowa rezydencji wzorowanej na podparyskim Wersalu rozpoczęła się w 1878 roku. Trzy lata później władcy przekazano ukończoną reprezentacyjną sypialnię i od tamtej pory wizytował tam każdej jesieni, aż do 1885 roku.

Ludwik II zażyczył sobie, by po jego śmierci wszystkie posiadłości, w tym pałac Herrenchiemsee, najdroższa rezydencja, zostały zniszczone. Powód? Nie chciał, by zostały udostępnione zwiedzającym. Zarządcy królewskiego majątku nie wypełnili jednak tej woli. Już w 1886 roku pałac można było zwiedzać i do dziś jest otwarty dla przyjezdnych.

Zwiedzanie odbywa się wyłącznie w towarzystwie przewodnika. Wycieczka wchodzi do wspaniałych, ociekających przepychem apartamentów królewskich. W pałacu działa też Muzeum Ludwika II, które można zwiedzać na własną rękę.

Klasztor augustianów

Drugi interesujący obiekt na Wyspie Mężczyzn to klasztor augustianów, nazywany starym pałacem. Pierwsze zabudowania klasztorne powstały na wyspie już w VII wieku. W następnym stuleciu dobudowano kościół i kompleks zakonny benedyktynów. Gdy w XII wieku przekazano wyspę zakonowi augustianów, romańska zabudowa zyskała cechy dojrzalszego średniowiecza. Obiekty, które możemy dziś podziwiać, są efektem gruntownej przebudowy, która trwała od 1645 do 1730 roku.

W XIX wieku, gdy trwała sekularyzacja Bawarii, dobra klasztorne zostały odebrane zakonnikom. W 1873 roku Ludwik II nakazał przebudować część klasztornych pomieszczeń na apartamenty. Ciekawostka: w 1948 roku w starym pałacu odbyło się zgromadzenie, w trakcie którego pracowano nad konstytucją Republiki Federalnej Niemiec.

Dziś w klasztorze mieszczą się galerie sztuki i muzeum. Zachowano między innymi kuchnię z elementami dawnego wyposażenia, salę, w której pracowano nad ustawą zasadniczą RFN, komnaty króla, wspaniałą Salę Biblioteczną i Salę Imperialną. Górne piętra poświęcono dwóm galeriom sztuki. W pierwszej eksponowane są prace bawarskich artystów. W drugiej można obejrzeć prace Juliusa Ekstera.

Klasztor benedyktynek

Żeński klasztor benedyktynek istnieje na Frauenchiemsee od końca VIII wieku. Należy jednak podkreślić, że ze średniowiecznej zabudowy nie zachowało się praktycznie nic. Obecny wygląd całego kompleksu jest rezultatem przebudowy, która rozpoczęła się w 1728 roku i trwała cztery lata.

Do klasztoru mogą wejść jedynie osoby, które na wyspę przybyły w celach religijnych. Zwiedzania nie przewidziano, jednak bez przeszkód można pospacerować tamtejszymi ogrodowymi alejkami. Dla turystów udostępniony jest kościół klasztorny i znajdujący się nieopodal niewielki cmentarz.

Niemałą atrakcją wyspy jest Brama Klasztorna. To jeden z najstarszych zachowanych budynków w południowych Niemczech. Powstał w okresie panowania Karolingów. Dziś znajduje się tam kaplica św. Michała. Można tam podziwiać jeden z najstarszych fresków w Bawarii i wystawę znalezisk z XIX wieku.

Nasz autor

Artur Białek

Dziennikarz i redaktor. Wcześniej związany z redakcjami regionalnymi, technologicznymi i motoryzacyjnymi. W „National Geographic” pisze przede wszystkim o historii, kosmosie i przyrodzie, ale nie boi się żadnego tematu. Uwielbia podróżować, zwłaszcza rowerem na dystansach ultra. Zamiast wygodnego łóżka w hotelu, wybiera tarp i hamak. Prywatnie miłośnik literatury.