Lyndon Johnson był 36. prezydentem USA. Jego reformy zmieniły kraj na lepsze

Spis treści:

1. Lyndon Johnson – młodość
2. Kariera polityczna
3. prezydent USA
4. Ostatnie lata życia

Lyndon Baines Johnson pochodził z Teksasu. I taki też, typowo teksański styl bycia reprezentował. Urodził się 27 sierpnia 1908 roku w Stonewall. Był synem farmera Sama Johnsona i jego żony Rebeki. W politycznym duchu wychowywał się od dziecka.

Jego dziadek brał udział w wojnie secesyjnej (1861–1865) po stronie Konfederatów. To wojna domowa w USA, w której udział brały dwie strony: tzw. Unia lub Północ oraz Skonfederowane Stany Ameryki (tzw. Konfederacja lub Południe). Z kolei ojciec Lyndona, a także dziadek ze strony matki zasiadali w ławach legislatur stanowych.

Przyszły prezydent (określany często jako LBJ) miał czworo rodzeństwa. Rodzina była raczej uboga, w związku z czym Lyndon już jako dziecko musiał pracować – na plantacjach bawełny, a także w drukarni.

Lyndon Johnson – młodość

W roku 1913 rodzina Johnsonów przeniosła się do Johnson City. Tam LBJ skończył szkołę podstawową i średnią. Następnie wyjechał do Kalifornii. Tam również musiał pracować – na farmach i w karczmach. Gdy w 1927 roku wrócił do rodzinnego Teksasu, złożył podanie o przejęcie do Southwest Texas State College. Z sukcesem. Po trzech latach nauki otrzymał od uczelni tytuł bachelor of science (magistra nauk).

Jako pracownik naukowy rozpoczął pracę w szkole retoryki w Houston. Tam też zaangażował się w działalność Partii Demokratycznej. Już jako 24-latek został tam asystentem kongresmena Richarda Kleberga. I to dzięki niemu wyjechał niebawem do stolicy Stanów Zjednoczonych – Waszyngtonu.

Kariera polityczna

Nowa działalność wymagała od Lyndona B. Johnsona poszerzenia wiedzy. W wieku 27 lat rozpoczął on studia prawnicze na uniwersytecie Georgetown. Z czasem został dyrektorem National Youth Administration – organizacji młodzieżowej działającej na rzecz społeczeństwa obywatelskiego. W drugiej połowie lat 30. XX w. bardzo aktywnie wspierał politykę 32. Prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta. Popierał też jego progresywny program reform ekonomicznych i społecznych Nowy Ład (New Deal).

Swoją szansę LBJ otrzymał w 1937 roku, po śmierci kongresmana Jamesa Paula Buchanana. Johnson wystartował i wygrał wybory uzupełniające do Kongresu (izby niższej amerykańskiego parlamentu). A po objęciu mandatu deputowanego został członkiem Komisji ds. Marynarki Wojennej.

W czasie II wojny światowej, po japońskim ataku na amerykańską bazę w Pearl Harbor JBL wziął urlop od pracy parlamentarnej i wstąpił do oddziałów Marynarki Wojennej. Po zakończeniu wojny był zaś członkiem Komisji Powojennej Polityki Militarnej oraz Połączonej Komisji ds. Energii Atomowej Kongresu.

W 1953 roku LBJ został najmłodszym przewodniczącym Partii Demokratycznej w Senacie. Jednak świetnie zapowiadającą się karierę przyhamowała nieco wielka popularność jego konkurenta – młodego i przebojowego Johna Fitzgeralda Kennedy’ego. Mimo to Johnson nie miał żalu do partyjnego kolegi. W roku 1960 po wygranych wyborach prezydent John F. Kennedy zaproponował Johnsonowi wiceprezydenturę. Wspólnie stworzyli bardzo skuteczny duet polityczny. Lyndon Baines Johnson urząd pełnił do roku 1963, kiedy to po zamachu na Kennedy’ego automatycznie – zgodnie z amerykańską konstytucją – objął urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych. Pełnił tę rolę do 1969 roku. Najpierw dokończył przerwaną kadencję swojego poprzednika, a następnie wygrał kolejne wybory.

36. prezydent USA

Zaraz po wygraniu wyborów w 1964 roku Lyndon Johnson utworzył nowe ministerstwo – Departament Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. Jego szefem został pierwszy w historii USA Afroamerykanin na tak wysokim stanowisku. Z czasem powstało też Ministerstwo Transportu.

A był to dopiero początek wielkich reform LBJ. Skupił się on na polityce wewnętrznej, a zwłaszcza program budowy tzw. Wielkiego Społeczeństwa, który miał znacznie zredukować strefę ubóstwa w Stanach Zjednoczonych. A była ona rozległa. W latach 60. XX wieku poniżej progu ubóstwa żył co piąty Amerykanin. Dzięki prezydentowi Johnsonowi udało się poprawić warunki bytowe wielu milionów ludzi.

Prezydentura Johnsona obfitowała też w inne reformy. Z jego inicjatywy uchwalonych zostało ponad 200 ustaw. Część z nich do dziś obowiązuje, jak np. ta znana jako Civil Rights z 1964 r. To ona w fundamentalny sposób wpłynęła na przyspieszenie procesu likwidacji segregacji rasowej w USA.

Mniej sukcesów Johnson odnosił w polityce międzynarodowej. Nie udało mu się np. zakończyć krwawej i brutalnej wojny z Wietnamem. Prezydent zdecydował się na zwiększenie liczebności amerykańskich wojsk w Azji Południowo-Wschodniej, ale i to nie przyniosło rezultatu. Wpłynęło natomiast na odbiór prezydenta w amerykańskim społeczeństwie i spadek jego popularności w sondażach.

Ostatnie lata życia

W rezultacie Lyndon B. Johnson nie zdecydował się walczyć o reelekcję w 1968 roku. Powrócił na swoje ranczo w Johnson City w Teksasie. Tam skoncentrował się na pisaniu pamiętników i tworzeniu ogromnej biblioteki prezydenckiej (która została otwarta w 1971 roku). 22 stycznia 1973 roku LBJ zmarł na zawał serca w San Antonio. Historycy dziś mówią o nim jako prezydencie bardzo niedocenianym i trochę zapomnianym.

Nasz autor

Maciej Wesołowski

Redaktor prowadzący „National Geographic Traveler". Reporter. Autor książek, m.in.: „Szpagat w pionie. W drodze przez Indie" i „Cafe Macondo. Reportaże z Kolumbii"