Zaczęło się od tego, że pięć muzeów: Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Muzeum Narodowe w Lublinie, Muzeum Narodowe w Szczecinie i Muzeum – Zamek w Łańcucie – chciało poprawić dostęp do zbiorów, którymi się opiekują, i udostępnić je w sieci w jednym, wspólnym miejscu. Wiele miesięcy później, dzięki dofinansowaniu z Funduszy Europejskich oraz środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa rozpoczęła się realizacja projektu.

– Działamy na rzecz udostępniania cyfrowych zbiorów w jednym miejscu. Dzielimy się wiedzą o dziedzictwie kulturowym w sposób prosty i zrozumiały dla wszystkich. Dajemy możliwość kreatywnego i naukowego wykorzystywania publikowanych zasobów – mówi Michał Ochremiak, kierownik projektu.

Na czym polega digitalizacja muzeów?

Tworzenie cyfrowych kolekcji nie byłoby jednak możliwe bez digitalizacji, czyli dokumentacji obiektów w postaci cyfrowych odwzorowań, i ogromnych możliwości, jakie dają współczesne techniki rejestracji obrazów. To właśnie na nich opierał się projekt. Twórcy projektu wykorzystali 5 metod digitalizacji:

  • fotografia dokumentacyjna;
  • fotografia gigapixelowa – stosowana najczęściej przy obrazach, pozwalająca oglądać je w bardzo dużym powiększeniu i dostrzegać szczegóły niezauważalne podczas zwykłego oglądania;
  • dokumentacja RTI (z ang. Reflectance Transformation Imaging) – umożliwiająca symulację oglądania danego obiektu ze zmianą oświetlenia – jest szczególnie atrakcyjna przy płaskich obiektach ze zróżnicowaną fakturą, gdyż wypukłości powierzchni obiektu stają się dzięki tej technice lepiej widoczne;
  • system informacji przestrzennej GIS (z ang. Geographics Information System) – pozwala na przypisanie do konkretnych punktów na mapie np. zdjęć zabytków i informacji o nich, a także danych archiwalnych czy dokumentacji technicznej;
  • dokumentacja 3D z wykorzystaniem technik fotogrametrii i skanowania światłem strukturalnym.

Oprócz profesjonalnej dokumentacji wizualnej postawiono też na zapewnienie bogatych w szczegóły i ciekawostki informacji o obiektach muzealnych oraz zapewnienie do nich materiałów edukacyjnych.

Jak wyglądała realizacja projektu?

Choć cel projektu można ująć w jednym zdaniu, jego osiągnięcie nie byłoby możliwe bez zaangażowania i skoordynowanej pracy wielu osób. Zespół realizujący projekt składał się m.in. z historyków i konserwatorów sztuki, fotografów, specjalistów ds. zaawansowanych technik digitalizacji, edukatorów, programistów, projektantów, redaktorów i tłumaczy – łącznie kilkadziesiąt specjalistek i specjalistów. Ich ponad trzyletnia praca, dla której dodatkowym wyzwaniem okazała się pandemia, zorganizowana była wokół wielu zadań.

Podstawę realizacji stanowiło przygotowanie infrastruktury – zakupy związane z rozwojem serwerowni, pracowni digitalizacyjnych, prace budowlane związane z adaptacją pomieszczeń oraz budowa serwisu internetowego z multiwyszukiwarką cyfrowych zbiorów muzeów.

Efektami tych złożonych prac możemy cieszyć się wszyscy, w jednym miejscu, bezpłatnie.