Perito Moreno jest jednym z największych lodowców na świecie. Wycieczka po nim to niezapomniane przeżycie

Spis treści:

1. Marsz przez Perito Moreno
2. Wycieczka po wschodniej stronie lodowca
3. Perito Moreno – ciekawostki
4. Dojazd do Perito Moreno

Wbijam raki w lód i szukam słów potrafiących opisać ten chropowaty poszczerbiony cud, na którym stoję. Rozjarzony kolorami: akwamaryną, oślepiającą bielą, jasną szarością, grafitem i wreszcie nieziemskim, fluorescencyjnym błękitem. Argentyński lodowiec Perito Moreno. Zastygłe pole chłodu i migoczących barw. – Pamiętajcie o rękawiczkach – upomina Jorge, nasz przewodnik. – Jeżeli się potkniecie i oprzecie gołymi dłońmi o lód, nie wyjdziecie stąd bez pociętej skóry.

Powierzchnia lodu wygląda gładko. Wystarczy jednak przesunąć po niej palcem, by przekonać się, że to złowroga tarka. Twarda i ostra jak szkło. Potęga jednego z najbardziej spektakularnych lodowców Ameryki Południowej wydaje się niezagrożona. Niewykluczone jednak, że jesteśmy ostatnim pokoleniem, które ma szansę zobaczyć Perito Moreno w pełnej okazałości.

Marsz przez Perito Moreno

Idziemy, rozstawiając nienaturalnie szeroko nogi. Raki założone na buty ułatwiają podejścia, ale spowalniają nasz marsz. Jorge kluczy, zmienia trasę, wybiera przejścia. Pomaga przy przekraczaniu wąskich szczelin. Jest skupiony. Perito Moreno nigdy nie zastyga. Wciąż się zmienia, lód napiera, cofa się. Każdego dnia trasy wycieczek trzeba wytyczać od nowa. Tam, gdzie wczoraj dało się przejść bez trudu, dziś jest już zbyt wielkie ryzyko. Tam, gdzie trzy dni temu ziała szczelina, dziś jest gładka powierzchnia.

Brnę przed siebie, myśląc o tym, że jestem w miejscu, które jakimś cudem wymykało się globalnym procesom. Podczas gdy 95 proc. ziemskich lodowców cofało się, kurczyło w zatrważającym tempie, Perito Moreno, będący najjaśniejszą gwiazdą mającego ponad 7 tys. km kw. Parque Nacional Los Glaciares w Patagonii, był w doskonałej kondycji. Przybierał na masie. Każdej doby rósł o dwa metry – najszybciej z wszystkich lodowców świata.

Spływa z Andów i ciągnie się 30-kilometrowym jęzorem po jeziorze Argentino. Zasilany andyjskim śniegiem przesuwał się do przodu, po drodze zrzucając z siebie bryły wielkości samochodu. Ten marsz kończył się, gdy czoło lodowca docierało do półwyspu oddzielającego jeziora Argentino i Lago Roca. Jednak od 2020 r. także Perito Moreno zaczął się kurczyć.

Wycieczka po wschodniej stronie lodowca

Po dwugodzinnym błąkaniu się po Perito Moreno wciąż miałem niedosyt. Wycieczka pozwoliła mi poczuć pod stopami jakieś niewyobrażalne ilości zamrożonej wody i śniegu. W narzuconym tempie marszu i w kilkunastoosobowej grupie nie potrafiłem jednak do końca zmierzyć się z jego potęgą.

Dlatego następnego dnia w lekko zacinającym deszczu wyruszam na samotną włóczęgę po drewnianych kładkach wijących się po wschodniej stronie lodowca. Biegną zakosami, trzymając się Perito Moreno, nie wcinając się jednak w jego serce. Stawiam ostrożnie kroki. Słyszę tępe dudnienie pracującego lodu. Niski dźwięk przemieszcza się gdzieś w głębi, narasta, oddala się i zbliża. Przysiadam na ławce. Patrzę. Jesteśmy sami. Tylko ja i on.

To poszarpane pole lodowe jest trzecim pod względem wielkości rezerwuarem pitnej wody na świecie. Wydaje się wieczne, jego potęga może okazać się jednak złudna. Jak długo jeszcze uda mu się opierać globalnym zmianom temperatury?

Perito Moreno – ciekawostki

• Perito Moreno ma 258 km kw. powierzchni i 30 km długości. To trzeci największy lodowiec na świecie.
• Początkowo lodowiec nazwano „Francisco Gormaz”, potem „Bismarck”. Nazwę „Perito Moreno” nosi od 1899 r.
• Wycieczki trekkingowe po Perito Moreno mają dwa warianty: półtoragodzinny i pięciogodzinny.
• Perito Moreno znany jest z wyjątkowego zjawiska. Co dwa do czterech lat wielki łuk niebieskiego i białego lodu z hukiem wpada do jeziora Argentino. Około połowy marca turyści gromadzą się, aby zobaczyć ten spektakl.
• Park Narodowy Los Glaciares, na terenie którego znajduje się lodowiec, zajmuje powierzchnię około 600 tys. ha. Leży w południowo-zachodniej części prowincji Santa Cruz. Został założony już w 1937 roku, a w 1981 roku wpisano go na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Dojazd do Perito Moreno

• Z Warszawy do Buenos Aires w Argentynie dolecisz z przesiadką we Frankfurcie linią Lufthansa. Dalej musisz dotrzeć do El Calafate – najwygodniej samolotem (np. Airlines Argentina).
• Z El Calafate do lodowca Perito Moreno codziennie rano jadą autobusy. Dojazd trwa mniej niż 2 godziny.

Źródło: archiwum NG.