ŚLADY NA ŚNIEGU
Wszystkie zwierzęta pozostawiają ślady swojej obecności. Do najliczniejszych należą tropy, czyli odciski łap na śniegu, piasku lub błocie. Śladami zwierząt są także ich odchody, legowiska, nory, gniazda czy pozostałości po żerowaniu. Umiejętność dostrzegania i rozpoznawania śladów pozwala nie tylko określić gatunki nawet najskrytszych ssaków bytujących w okolicy, ale także daje szanse odczytania ich zachowań: żerowania, zalotów i ucieczki.
Najciekawszą porą roku dla tropicieli jest śnieżna zima, kiedy możemy odtworzyć, krok po kroku, całe dni i noce z życia zwierząt: od wyruszenia na żer po ukrycie się w schronieniu.
Najwyraźniejsze tropy z widocznymi drobnymi detalami znajdziemy na cienkiej warstwie śniegu. Również śnieg wilgotny i ciężki wyraźnie utrwala odbicia łap. W puszystym śniegu szczegóły ulegają zatarciu i pojedyncze tropy tracą czytelność. Wtedy ich rozpoznawanie ułatwia wzajemny układ poszczególnych śladów. Na utwardzonej przez wiatr powierzchni śniegu drobne zwierzęta mogą nie pozostawiać widocznych śladów.
Bądźmy uważni, bo z upływem czasu tropy zmieniają wygląd i powiększają się – po kilku dniach odwilży w dzień i nocnych przymrozków tropy pospolitego zająca mogą przypominać bardziej ślady... yeti.
Wyraźnie odciśnięte podwójne, wąskie raciczki (4–5 cm długości) pozostawiła sarna.
Tropy lisa (5 cm długości) podobne są do psich – wyróżniają się silniejszym rozsunięciem opuszek palcowych.
Tropy kota (4 cm długości) poznamy po braku śladów pazurów.
Większe od sarnich i uzupełnione o szeroko rozstawione odciski tylnych raciczek, tzw. szpil, to tropy dzika (6–10 cm długości).
Nad brzegami rzek dostrzec można tropy pięciopalczastych, szerokich łap wydry (5–7 cm długości).
Tropy zająca (5–6 cm długości) najczęściej ułożone są w łatwych do rozpoznania czwórkach, w których dwa mniejsze odbicia przednich łap leżą w linii prostej za dwoma odbiciami większych tylnych łap.
Borsuk pozostawia głębokie tropy (7 cm długości) z odbiciami wyjątkowo długich pazurów przednich łap.
