Niezwykłe narodziny w stołecznym ZOO. Te urocze maluchy to kuzyni słoni

Te małe zakapiory to wielki sukces stołecznego ZOO, a przy okazji jeden z najbardziej niezwykłych gatunków na Ziemi. Choć niektórzy pewnie pomyliliby je ze świstakami, góralki skalne nie mają z gryzoniami nic wspólnego. Ich niezwykła anatomia od lat wprawia biologów w osłupienie. Dopiero badania genetyczne jasno pokazały, że góralki są krewniakami m.in. słoni.

Małe góralki już rozrabiają

„Nasza góralkowa rodzina powiększyła się tego lata aż o sześć maluszków – trzy samiczki i trzech samców. To niezwykle samodzielne stworzenia. Już po kilku godzinach od narodzin potrafią skakać po skałkach, chować się w zakamarkach i całkiem nieźle udawać, że są najgroźniejszymi zwierzakami w okolicy” – opisuje warszawskie ZOO na Facebooku.

Młode przyszły na świat w połowie lipca, ale ZOO pochwaliło się nimi dopiero teraz. Maluchy zaczynają już skubać rośliny i korę drzew, mimo że jeszcze przez kilka miesięcy będą pić mleko matek. „Dla nas to prawdziwa frajda obserwować, jak te dzieciaki z dnia na dzień uczą się życia w stadzie i podpatrują starszych” – dodaje stołeczne ZOO.

Góralki z Warszawy pojechały do Brna

To jednak nie całe góralkowe stadko w Warszawie. ZOO opiekuje się większą ich grupką, współpracując w tym zakresie z innymi ogrodami. Pięć osobników – same samiczki – właśnie pojechało do Brna w Czechach, gdzie założą nowe stado. Bo góralek skalny to zwierzątko stadne. Żyje w koloniach liczących od kilku do kilkudziesięciu osobników, z wyraźną hierarchią opartą na dominującym samcu. Gatunek ten występuje w Afryce i na Bliskim Wschodzie, preferując urwiska, rumowiska i skaliste zbocza.

Co warto wiedzieć o góralku skalnym?

Góralek skalny (Procavia capensis) to niewielki ssak z rzędu góralkowców (Hyracoidea). Osiąga 30–60 cm długości i 2–5 kg wagi, wyglądem przypominając świnkę morską o krępej sylwetce i krótkich kończynach. Futro ma szarobrązowe.

Jest roślinożerny – zjada liście, trawy, korę i owoce – a ze względu na słabą termoregulację często wygrzewa się w słońcu. Komunikuje się bogatym repertuarem dźwięków. Ciekawostką jest wydzielanie przez gruczoły zapachowe substancji zwanej hyraceum, wykorzystywanej kiedyś w przemyśle perfumeryjnym.

Czym góralek skalny zaskoczył naukowców?

To między innymi budowa łap góralka przykuła uwagę biologów. Przednie łapy stąpają po podłożu całą stopą, a tylne są palcochodne, jak np. u tapirów czy ssaków kopytnych. To unikat.

Jednak anatomia tego zwierzątka kryje znacznie więcej tajemnic: żołądek jest podobny do końskiego, mózg – do słonia, a uzębienie – do nosorożca i hipopotama. Dzięki swojej unikatowej anatomii góralek to jeden z najbardziej interesujących przykładów ewolucyjnych powiązań w świecie ssaków.

Źródło: Ogród Zoologiczny w Warszawie

Nasza autorka

Magdalena Rudzka

Dziennikarka „National Geographic Traveler" i „Kaleidoscope". Przez wiele lat również fotoedytorka w agencjach fotograficznych i magazynach. W National-Geographic.pl pisze przede wszystkim o przyrodzie. Lubi podróże po nieoczywistych miejscach, mięso i wino.