Te drapieżne ryby mają dodatkowe szczęki. Chwytają nimi ofiary z lądu
Mureny to drapieżne ryby z rodziny węgorzowatych, które nie widzą żadnego problemu w tym, że ich ulubione przysmaki chodzą po lądzie. Wykształciły w swoim gardle wysuwane szczęki, dzięki którym mogą polować ponad powierzchnią wody.
Spis treści:
Zdolności muren to koszmar dla zwierząt, które żyją w pobliżu wody. Drugi zestaw szczęk błyskawicznie wysuwa się do przodu, żeby wczepić się w ofiarę i wciągnąć ją szybko do przełyku.Ten przerażający mechanizm pomaga murenie zrobić coś, co w przypadku większości ryb jest absolutnie niemożliwe. Mogą połknąć ofiarę z lądu bez konieczności opuszczania środowiska wodnego.
Podwójne szczęki muren
Wszystkie ryby kostnoszkieletowe – czyli te, których szkielet zbudowany jest głównie z kości, a nie z chrząstek – oprócz szczęki głównej posiadają również szczęki gardłowe. Znajdują się one za krtanią i są mniejsze od głównych szczęk w jamie gębowej. Jak podaje Narodowe Muzeum Historii Naturalnej Smithsonian, służą one do chwytania i przebijania lub miażdżenia pokarmu.
Jednak w przeciwieństwie do szczęk gardłowych większości ryb, te u muren są niezwykle mobilne. – Mogą przemieścić się przez gardło, by dostać się do jamy gębowej tych ryb – twierdzi prof. Rita Mehta z Wydziału Ekologii i Biologii Ewolucyjnej na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz (UCSC).
W 2007 roku prof. Mehta opisała, jak mureny wykorzystują ten ekstremalny ruch podczas karmienia. Używają szczęk jako swoistych kleszczy, którymi chwytają zdobycz. Kolejne badania skupiły się na filmowaniu muren w czasie polowania na swoje ofiary.
– Opierając się na tym, co wiedzieliśmy o mechanice szczęk gardłowych u muren, miało sens, gdyby były one w stanie uchwycić zdobycz w obszarach pływowych lub na lądzie. Mogą połknąć swoją ofiarę na ziemi bez polegania na wodzie – mówi prof. Mehta. Dodaje, że w przypadku innych ryb takie sytuacje byłyby niemożliwe, jako że podczas połykania zdobyczy kluczowa jest kwestia ruchu wody, który umożliwia pokarmowi przedostanie się do żołądka.
Mureny są przystosowane do każdych warunków
Szkolenie muren do wychodzenia z wody w eksperymentach laboratoryjnych, a następnie rejestrowanie wyników zajęło naukowcom sześć lat. Naukowcy umieścili ryby w akwariach wyposażonych w platformy i rampy, które wystawały nad wodę. Następnie wyszkolili ryby o imionach Benjen, Marsh, Qani, Jetsom, Frosty, Flatsom i LB do wspinania się po rampach w poszukiwaniu kawałków kałamarnicy. Z czasem jedzenie było przenoszone coraz wyżej. W końcu mureny samodzielnie wynurzały się z wody i kręciły się po rampach w poszukiwaniu jedzenia.
„W czasie większości prób lądowych, mureny wyginały górną jedną trzecią swego ciała, by wypełznąć częściowo z wody i uchwycić zdobycz na rampie” – relacjonują badacze. Przeanalizowali 67 filmów, stwierdzając, że ryby używały szczęk gardłowych w ten sam sposób i z tą samą prędkością – zarówno w wodzie, jak i na lądzie.
Mureny nie są przeciętnymi rybami. Mogą funkcjonować podczas tymczasowego braku tlenu, a warstwa śluzu i lipidy w ich pozbawionej łusek skórze chronią je przed wysychaniem, gdy są wystawione na działanie powietrza. W połączeniu z mobilnymi szczękami gardłowymi, te cechy sprawiają, że są one bardzo wszechstronnymi i niezwykle groźnymi łowcami zarówno w mokrym, jak i suchym środowisku.
Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie naukowym „Journal of Experimental Biology”.