Małe ciało, długi ogon i wielkie oczy. To urocze stworzenie żyje w Polsce

Spis treści:

1. Co popielica ma wspólnego z lemurami?
2. Czy popielica szara jest pod ochroną?
3. Popielica szara – występowanie i pożywienie

Bogata fauna zazwyczaj kojarzy nam się z afrykańskimi sawannami czy lasami deszczowymi. A jednak Polska również może pochwalić się wieloma dzikimi zwierzętami, które zachwycają nie tylko wyglądem, ale też zachowaniami. W końcu to właśnie w naszym kraju żyją tak rzadkie gatunki, jak żubry czy rysie. Warto mieć oczy szeroko otwarte, bo również te mniejsze zwierzaki potrafią zachwycić. Niektóre z nich przypominają osobniki z odległych wysp – choćby z Madagaskaru.

Popielica szara to przykład tego, że zwierzak żyjący w naszym kraju również może mieć w sobie cząstkę dzikiej, odległej przyrody. Ten niewielki ssak z rodziny popielicowatych zamieszkuje lasy Europy, w tym również Polski. Na pierwszy rzut oka wydaje się typowym mieszkańcem naszych drzew. Jednak jej wygląd może budzić skojarzenia z egzotycznymi mieszkańcami Madagaskaru, takimi jak fossy czy lemury.

Co popielica ma wspólnego z lemurami?

Popielica ma wydłużone ciało, mierzące około 15–20 cm, oraz puszysty ogon, który dodaje jej uroku. Ma on również zastosowanie praktycznie. Pomaga popielicy w balansowaniu podczas wspinaczki po gałęziach. Jej sierść jest gęsta, miękka, o srebrnoszarym odcieniu. Duże, ciemne oczy przystosowane do nocnego trybu życia sprawiają, że przypomina nocne naczelne z odległych wysp. Podobieństwo do lemurów widoczne jest zwłaszcza w proporcjach głowy i ogona.

Fossa, choć znacznie większa i drapieżna, również ma smukłe ciało i długi ogon, które ułatwiają poruszanie się po drzewach. Mimo różnic w trybie życia, oba gatunki łączy adaptacja do życia w koronach drzew i wyostrzone zmysły.

Popielica i mieszkańcy Madagaskaru należą do zupełnie innych rodzin. Ich podobieństwa wynikają z konwergencji ewolucyjnej. To zjawisko, w którym niespokrewnione gatunki wykształcają zbliżone cechy w odpowiedzi na podobne warunki środowiskowe. Jak widać, natura potrafi powtarzać sprawdzone rozwiązania niezależnie od szerokości geograficznej.

Czy popielica szara jest pod ochroną?

Popielica szara jest w Polsce objęta ochroną gatunkową. Informacje dotyczące rodzaju tej ochrony są jednak niejednolite. Przykładowo, zgodnie z zaleceniami z Nadleśnictwa Resko, popielica szara jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem i podlega ścisłej ochronie. Za to według portalu Świat Karpat, popielica szara jest objęta ochroną częściową. Ten niewielki ssak jest także wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako gatunek bliski zagrożenia. Różnice w statusie ochrony mogą wynikać ze zmian w przepisach na przestrzeni lat lub z regionalnych interpretacji prawa.

Popielica szara – występowanie i pożywienie

Popielica szara występuje w Polsce głównie na południu kraju, szczególnie w górach i na pogórzu. O wiele trudniej spotkać ją nizinach. W północnej Polsce populacje gatunku są nieliczne i rozproszone. Ten uroczy ssak w szczególności upodobał sobie stare lasy liściaste i mieszane. Drzewostany, w których dominują buki i dęby, zapewniają popielicy odpowiednie schronienie i pożywienie.

A skoro o diecie mowa... Popielica szara jest wszystkożerna. To pomaga przetrwać jej zmieniające się warunki środowiskowe i przygotować do długiego zimowego snu. Jadłospis malucha obejmuje owoce, orzechy, nasiona, jagody, a także pąki i liście drzew. Nie stroni również od białka zwierzęcego. Potrafi polować na owady, a w razie potrzeby zjada małe kręgowce lub ptasie jaja.

Czasami popielice można spotkać w ogrodach, sadach czy starych parkach. Zdarza się, że w poszukiwaniu schronienia wchodzą do budynków położonych w pobliżu lasów. Mogą zakładać gniazda w pobliżu fundamentów lub pod podłogami śródleśnych budynków. Ich obecność w domach bywa uciążliwa ze względu na hałas i potencjalne szkody. Popielica szara najlepiej czuje się jednak w lesie. Tam nie musi bać się ludzi. Zwłaszcza, że dostrzec ją nie jest łatwo. Taki już urok tych najmniejszych i najbardziej uroczych zwierząt.

Źródła: Ekologia, Encyklopedia Leśna

Nasz autor

Mateusz Łysiak

Dziennikarz podróżniczy, rowerzysta, górołaz. Poza szlakiem amator kuchni włoskiej, popkultury i języka hiszpańskiego.