Egipskie ptaki zalewają Europę. Ich obecność nie wróży nic dobrego
Ptaki, które niegdyś czczono nad Nilem, dziś coraz częściej pojawiają się w Europie. Choć wyglądają imponująco, ich wpływ na środowisko budzi obawy. Czy ibisy czczone mogą zagrozić naszej przyrodzie?
Spis treści:
Ibis czczony przyciąga uwagę nie tylko ogromnym dziobem, ale i swoją nazwą. Ta, jak się okazuje, nie jest do końca przypadkowa. Ptak był symbolem boga Tota, patrona mądrości i pisma w starożytnym Egipcie. Przedstawicieli tego gatunku ceniono tak bardzo, że po śmierci poddawano je mumifikacji i składano w ofierze bogom.
Dlaczego akurat ibisy czczone? Być może chodziło o ich charakterystyczny biały płaszcz piór i czarną głowę. Z takim wyglądem wyróżniały się w egipskim krajobrazie, gdzie zamieszkiwały podmokłe tereny Nilu.
Egipski symbol czy europejski intruz?
Obecnie ibisy czczone kojarzą się już nie tylko z Egiptem. Ptaki te coraz liczniej rozprzestrzeniają się w Europie, szczególnie we Włoszech, Francji, Holandii i Portugalii. Pojedyncze okazy zaobserwowano również w Polsce. Jak to możliwe? Dawni ptasi święci znad Nilu prawdopodobnie pouciekali z hodowli lub ogrodów zoologicznych, a następnie zaadaptowali się do nowych warunków środowiskowych. I choć brzmi to jak powód do dumy, ich ekspansja wiąże się z poważnymi konsekwencjami dla europejskiej fauny.
Ibisy czczone żywią się m.in. jajami i pisklętami innych ptaków, drobnymi ssakami czy płazami. Ich obecność może zakłócać delikatną równowagę ekosystemów wodno-błotnych. Są zagrożeniem dla gatunków chronionych, takich jak rybitwy czy czaple. Dodatkowo ptaki te konkurują o miejsca lęgowe z rodzimymi gatunkami, wypierając je z naturalnych siedlisk.
Ibisy czczone a zmiany klimatu
Lokalne ocieplenie i łagodniejsze zimy mogą sprzyjać dalszej ekspansji ibisów czczonych na północ Europy. Ptaki te są wytrzymałe i potrafią dostosować się do nowych warunków życia. I właśnie dlatego ich populacja tak szybko rośnie.
Eksperci podkreślają, że monitorowanie i kontrola liczebności ibisów czczonych są kluczowe dla ochrony lokalnej przyrody. Działania te mogą obejmować ograniczanie miejsc lęgowych ptaków czy programy edukacyjne, uświadamiające społeczeństwo o zagrożeniach związanych z gatunkami inwazyjnymi.
To przestroga przed niekontrolowaną ingerencją człowieka w ekosystemy. Choć ptaki te były niegdyś symbolem boskiej mądrości, dziś przypominają nam, jak delikatna jest równowaga w przyrodzie. Niespodziewani gości mogą ją zaburzyć i zdominować rodzime gatunki.
Zwierzęta z przesłaniem
Przypadek ibisów czczonych, i to jakie emocje wzbudzają, przypomina inne zjawiska przyrodnicze, jak np. niedawne pojawienie się wstęgora królewskiego, nazywanego rybą zagłady. Ten tajemniczy mieszkaniec głębin, osiągający nawet 11 metrów długości, rzadko pojawia się na powierzchni. Dawniej jego nagłe wypłynięcia były przez interpretowane jako zwiastun katastrof naturalnych. Chociaż brak naukowych dowodów na związek między pojawieniem się wstęgora a trzęsieniami ziemi, ludowe wierzenia pokazują, jak silnie przyroda wpływa na naszą kulturę.
Źródła: Media Nauka, Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska
Nasz autor
Mateusz Łysiak
Dziennikarz podróżniczy, rowerzysta, górołaz. Poza szlakiem amator kuchni włoskiej, popkultury i języka hiszpańskiego.