Czy królowa Charlotta naprawdę była czarnoskóra? Serial Netfliksa poruszył starą debatę

Spis treści:

1. Jak Charlotta została królową Wielkiej Brytanii
2. Czy król Jerzy III i królowa Charlotta się kochali?
3. „Szaleństwo” króla Jerzego III
4. Czy Charlotta naprawdę była pierwszą czarnoskórą królową Wielkiej Brytanii?

Gdy 17-letnia Zofia Charlotta z Meklemburgii-Strelitz po raz pierwszy ujrzała londyński pałac, który miał być jej domem w 1761 roku, zbladła. W ciągu kilku godzin miała zostać królową Wielkiej Brytanii i Irlandii. Nigdy wcześniej nie była w Anglii ani nie spotkała swojego przyszłego męża.

To, co wydarzyło się później, stało się częścią historii monarchii. Zostało niedawno przedstawione w serialu Netflixa „Queen Charlotte: A Bridgerton Story”. W fikcyjny sposób opowiada on o życiu nieśmiałej niemieckiej dziewczyny, o której krążyły pogłoski, że była pierwszą czarnoskórą królową Wielkiej Brytanii. Ale kim była prawdziwa królowa Charlotta?

Jak Charlotta została królową Wielkiej Brytanii

Urodzona w 1744 roku w Meklemburgii-Strelitz, księżniczka miała przeciętne dzieciństwo w księstwie, które inni arystokraci europejscy uważali za prowincjonalne i mało znaczące. Jednak to miało działać na jej korzyść, gdy pewien książę z odległego kraju został królem. W 1760 roku zmarł dziadek Jerzego III, czyniąc go królem Anglii. Jego stan kawalerski zaczął budzić ogólnonarodowy niepokój. Jerzy potrzebował żony – i to szybko. Tak uznali jego doradcy, dlatego rozpoczęto gorączkowe poszukiwania protestanckiej księżniczki, która mogłaby dzielić z nim życie i urodzić dziedzica.

Charlotta była nieznana i uważano, że nie ma politycznych powiązań ani ambicji. Doradcy polityczni króla chcieli, by interesy brytyjskie dominowały po ślubie monarchy. I tak, mimo że Jerzy nigdy wcześniej nie spotkał Charlotty, w 1761 roku wysłannik zaproponował jej małżeństwo w jego imieniu. Charlotta zgodziła się. Zaaranżowany ślub odbył się zaledwie sześć godzin po przybyciu młodej księżniczki do Anglii.

Choć nie mówiła po angielsku, Charlotta została królową Wielkiej Brytanii i Irlandii.Wszyscy chcieli zobaczyć nowego króla i królową. Na ich koronacji tylu ludzi zebrało się, by ich pozdrowić, że ich orszak potrzebował dwóch godzin, by przejść z ulicy do Opactwa Westminsterskiego.Wkrótce Charlotta urodziła swoje pierwsze dziecko – córkę. W ciągu długiego małżeństwa urodziła łącznie 15 dzieci.

Czy król Jerzy III i królowa Charlotta się kochali?

Według wszelkich doniesień król i królowa mieli wyjątkowo szczęśliwe małżeństwo. Jerzy III był oddanym ojcem i mężem. Jednak życie na dworze było dla Charlotty trudne. Kłóciła się z teściową o sztywne zasady brytyjskiej arystokracji. Oczekiwanie, by urodziła wielu potomków, było dla niej wyczerpujące.

Kiedy urodziła czternaste z piętnastu dzieci, napisała: „Nie sądzę, by jakikolwiek więzień bardziej pragnął wolności niż ja pragnę pozbyć się mojego brzemię”. Charlotta zmagała się z nudą i izolacją życia dworskiego. Znalazła jednak swoje sposoby na radzenie sobie z przytłaczającymi oczekiwaniami nowej roli. Rok po ślubie Jerzy kupił dla niej wiejską posiadłość należącą do książąt Buckingham.

Buckingham House, dziś znany jako Pałac Buckingham, był nazywany „Domem Królowej”. Tam żyła w komfortowej domowej atmosferze – czytała, haftowała i grała na klawesynie. Dzieliła z mężem miłość do botaniki i roślin. Jerzy był znany jako „Farmer George” z powodu swojego zainteresowania rolnictwem.

„Szaleństwo” króla Jerzego III

Jednak szczęście tej pary nie trwało długo. W 1765 roku Jerzy doświadczył epizodu choroby psychicznej tak poważnej, że jego ministrowie zaproponowali, by Charlotta tymczasowo przejęła tron. Król wkrótce wyzdrowiał, ale zaczął doświadczać nawrotów. Z czasem stało się jasne, że jego choroba psychiczna nie minie. Miewał manie, depresje, halucynacje i drgawki. Historycy donoszą, że atakował, a nawet dopuszczał się napaści seksualnych wobec członków rodziny.

Te epizody zniszczyły królową. „Królowa jest niemal pokonana przez jakiś tajemny lęk” – pisała Francis Burney, jedna z jej dwórek, w 1788 roku. „Nie umiem wyrazić, jak bardzo mnie porusza jej obecność, widząc, jak bardzo się stara zachować spokój”. Z biegiem czasu napady zmieniały się w długie epizody, a król został odizolowany, a nawet uwięziony.

Społeczna stygmatyzacja i brak wiedzy o chorobach psychicznych sprawiały, że niemal niemożliwe było udzielenie pomocy „szalonemu” królowi. Nie było też wsparcia, które dziś uznaje się za kluczowe dla opiekunów i bliskich osób chorych psychicznie. Ostatecznie najstarszy syn Charlotty, Jerzy (późniejszy Jerzy IV), przejął tron jako regent. Ale jej mąż do końca życia pozostał chory. W 1789 roku, pod wpływem stresu związanego z chorobą króla, włosy królowej „zbielały”. Gdy Charlotta zmarła w 1818 roku, jej mąż był tak chory, że nie rozumiał, iż jego żona nie żyje.

Czy Charlotta naprawdę była pierwszą czarnoskórą królową Wielkiej Brytanii?

Dziś Charlottę pamięta się jako wierną żonę i tragiczną postać związaną z chorobą psychiczną króla. Ale niektórzy uważają, że zasługuje na uwagę z innego powodu – twierdzą, że była pierwszą czarnoskórą królową Wielkiej Brytanii. Od dziesięcioleci historycy spierają się, czy jej rodowe powiązania z portugalską arystokracją oznaczały, że miała ciemniejszy kolor skóry.

Ci, którzy wierzą, że miała afrykańskie pochodzenie, wskazują na portrety przedstawiające cechy uznawane za „afrykańskie”. Twierdzą, że przedstawianie królowej jako jasnoskórej miało ukryć jej pochodzenie, by odpowiadało ówczesnym eurocentrycznym ideałom piękna. Inni twierdzą, że jej przodkowie byli zbyt odlegli, by miało to wpływ na jej wygląd. Uważają, że to współczesne pojęcia rasy sprawiają, że Charlottę uznaje się za czarnoskórą.

Ponieważ nie da się ustalić, jak Charlotta naprawdę wyglądała, ta debata prawdopodobnie nigdy się nie zakończy. Tak samo jak zainteresowanie jej życiem, o czym świadczy popularność serialu Netflixa, który zdobył fanów i uznanie krytyków.Ale jak mówi narratorka Julie Andrews w serialu: „To fikcja inspirowana faktami”. Odnosi się tym do prawdziwej królowej Charlotty.

źródło: National Geographic