Żaby, które wyginęły w Anglii w latach 90. XX wieku, ponownie pojawiły się w swoim pierwotnym siedlisku. Gatunek wymarł miejscowo ponad dwie dekady temu po tym, jak poziom wody w akwenach zaczął drastycznie spadać.

Żaby jeziorkowe wróciły do Anglii

Teraz dorosłe osobniki zaobserwowano w Norfolk na zachodzie kraju. To sukces reintrodukcji zapoczątkowanej w 2005 r. Wówczas ze Szwecji przywieziono kijanki żab jeziorkowych.

„To oznacza, że możemy odwrócić wymieranie gatunku. Niestety tej metody nie można zastosować w przypadku wszystkich zwierząt” – komentują brytyjscy przyrodnicy.

Jim Foster, dyrektor ośrodka zajmującego się ochroną płazów i gadów dodaje, że w ramach reintrodukcji żab jeziorkowych na terenie parku Thompson Common Norfolk Wildlife Trust wprowadzono liczne zmiany krajobrazowe. Przede wszystkim stawy lepiej utrzymują wodę. Usunięto też część drzew, a to dlatego, że wracające do Anglii płazy nie przepadają za cieniem i znacznie chętniej wygrzewają się na słońcu.

Jak dodał, w latach 2005-2008 każdego roku ze Szwecji transportowano około 30 dorosłych osobników. W tym samym czasie pracownicy parku wypuszczali kijanki do charakterystycznych stawów, które powstały pod koniec ostatniej epoki lodowcowej.

Dotychczas powrót żab do ich pierwotnego siedliska był koordynowany przez ludzi. Przyrodnicy podkreślają jednak, że reintrodukcja zakończy się w momencie, kiedy płazy staną się samowystarczalne i stworzą populację, której nie będzie grozić wymarcie.

Żaba jeziorkowa – co o niej wiemy?

Żaba jeziorkowa to bardzo powszechny gatunek. Występuje licznie w większości europejskich krajów, w tym również w Polsce. Od bliskiej kuzynki, żaby trawnej, różni się, chociażby tym, że znosi znacznie mniej jaj, przez co jest bardziej podatna na wyginięcie.

„Żaba trawna jest w stanie złożyć około 2000 jaj, a żaba jeziorkowa tylko 500” – tłumaczy Foster.

Płazy te prowadzą dzienny tryb życia. Ich dieta jest zróżnicowana, choć dominują w niej owady, a zwłaszcza muchówki gromadzące się licznie nad zbiornikami wodnymi. Żaby jeziorkowe żywią się też kręgowcami i płazami ogoniastymi. W porównaniu do przedstawicieli pokrewnych gatunków mają dość krótkie kończyny, uniemożliwiające im dalekie skoki.

Osobniki, które przyszły na świat w Norfolk mają do dyspozycji kilkaset stawów. Przyrodnicy z dumą donoszą, że populacja odradza się w zadowalającym tempie i zajmuje coraz większy teren.