Naukowcy zgromadzili fotografie i mapy Kanadyjskich Gór Skalistych wykonane od 125 do 68 lat temu. Następnie próbowali uchwycić dokładnie te same ujęcia na nowych zdjęciach, aby pomiary były jak najbardziej wiarygodne. Dzięki tym danym uzyskali „informacje na temat długoterminowych zmian ekologicznych w szerokich skalach przestrzennych” – piszą autorzy publikacji w czasopiśmie Nature.

„Przedstawiamy analizy ilościowe 81 par obrazów o wysokiej rozdzielczości z systematycznych badań historycznych i powtarzanych zdjęć siedlisk w Kanadyjskich Górach Skalistych, mierząc postęp linii drzew, zmiany gęstości drzew i zmiany formy wzrostu” – napisano w artykule.

Zespół współpracujący z Mountain Legacy Project, bazą danych zawierającą ponad 120 000 historycznych zdjęć Gór Skalistych, początkowo wybrał 8 000 zdjęć, z których dokonano ostatecznej selekcji. Naukowcy wybrali m.in. zdjęcia z końca XX wieku, wykonane przez geodetów Morrisona Parsonsa Bridglanda i Arthura Olivera Wheelera, przedstawiające obecny Park Narodowy Banff.

Powyżej: Zdjęcie wykonane w 1918 roku (po lewej) przez Arthura Olivera Wheelera ukazuje widok na lodowiec Athbasca w Parku Narodowym Jasper. Obraz z prawej pochodzi z 2011 roku i pokazują, że duża część lodowca stopiła się, co pozwoliło na wzrost większej ilości roślinności.

 

Andrew Trant, główny autor artykułu i ekolog z University of Waterloo, wraz ze swoim zespołem udał się do niektórych miejsc pokazanych na dawnych zdjęciach, aby zobaczyć jak bardzo ewoluował krajobraz.

Dla przykładu historyczne zdjęcie wzgórz w rezerwacie Crowsnest Forest w Albercie pokazuje rzadkie drzewostany wzdłuż szczytu. Jednak fotografia Tranta przedstawiająca tę samą formację, pokazuje zwiększoną gęstość lasu.

Zdjęcia gór w Albercie pokazują dramatyczną zmianę w ilości śniegu na szczycie i linii drzew na zboczu. W 1900 roku James McArthur, pierwszy alpinista w Kanadzie, wykonał pierwsze zdjęcie obecnego Parku Narodowego Kluane. Na jego zdjęciach widać dużą ilość śniegu pokrywającego szczyty i rozległy krajobraz zakurzonej ziemi. W 2012 roku eksperci polecieli w to samo miejsce, w którym sto lat temu stał McArthur, aby zrobić porównanie, które pokazuje mniej śniegu i więcej roślinności na stokach.

Powyżej: Kolejny lodowiec zwany lodowcem Illecillewaet został udokumentowany w 1901 roku przez Wheelera.  Zdjęcie z 2011 roku (po prawej) pokazuje, że duża część góry została odsłonięta.

 

Inne zdjęcie wykonane w 1918 roku przez Arthura Olivera Wheelera ukazuje oszałamiający widok na lodowiec Athbasca, który pokrywał większość szczytu Wilcox w Parku Narodowym Jasper. Jednak badania uchwyciły dokładny obraz z 2011 roku i wykazały, że duża część lodowca stopiła się, co pozwoliło na wzrost większej ilości roślinności.

„Okazało się, że drzewa na wyższych szerokościach geograficznych i te na wyższych wysokościach z większym prawdopodobieństwem rozwinęły się w ciągu ostatniego stulecia. Najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem tego odkrycia jest, że wpływ zmiany klimatu był bardziej wyraźny na wyższych szerokościach geograficznych i na wyższych wysokościach” – czytamy w badaniu.

Powyżej: Podczas swojej podróży przez Kanadyjskie Góry Skaliste James McArthur wykonał zdjęcie obszaru wokół lodowca Kaskawulsh w 1900 roku (po lewej). Jakieś 100 lat później ten sam obszar jest zarośnięty większą ilością drzew, a lodowiec się cofnął.

 

Praca Tranta i jego zespołu zbiega się z wcześniejszymi odkryciami, według których zmiana klimatu w znacznym stopniu spowoduje redystrybucję lasów na całym świecie.

Zmiana linii drzew i gęstości lasów w Górach Skalistych może spowodować, że niektóre leśne górskie gatunki zwierząt i roślin będą rozwijać się lepiej. Jednak może to odbywać się kosztem gatunków lepiej przystosowanych do niższych, chłodniejszych temperatur. Bezpowrotnie utracone mogą zostać także gatunki roślin, które zostaną zdominowane przez nowo rozwijającą się roślinność.