Ptasznikowate to rodzina pająków obejmująca około 950 gatunków dużych pająków o różnorodnym zabarwieniu. Ptasznikowate występują na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. Żyją na drzewach, w dziuplach, szczelinach skalnych bądź wykopanych w ziemi norkach. Jednym z przedstawicieli rodziny ptasznikowatych jest ptasznik czerwonokolanowy – Brachypelma smithi, na wolności występujący w Meksyku.

Ptasznik czerwonokolanowy: charakterystyka

Ptasznik czerwonokolanowy ma czarną tarczkę grzbietową, na której widnieje  perłowa obwódka. Odwłok ptasznika czerwonokolanowego jest czarny i pokryty dłuższymi perłowymi włoskami. Na odnóżach pająka widnieją pomarańczowe plamki, a na końcu każdej nogi ptasznika czerwonokolanowego znajdują się małe haczyki, które umożliwiają mu wspinanie się po gładkich powierzchniach. Ośmioro oczu ptasznika czerwonokolanowego pozwala na jednoczesne patrzenie do przodu i do tyłu. Jednak wzrok brachypelma smithi ma słaby. Wrażliwe włoski na nogach ptasznika czerwonokolanowego zbierają najmniejsze wibracje z otoczenia, a na końcu każdego odnóża pająka znajduje się niewielki obszar wrażliwy na smak, zapach i dotyk.

Między samicami i samcami nie widać wyraźnych różnic. Samce ptasznika czerwonokolanowego mają jedynie nieco mniejsze ciało i dłuższe nogi aniżeli samice. Młode brachypelma smithi są różowe, z ciemną plamką na odwłoku. Zmiana ubarwienia następuje stopniowo, a zaczyna się po piątej wylince.
Ptasznik czerwonokolanowy wyrasta do około 7-8 centymetrów i osiąga wagę 13 gramów. Dojrzałość płciową brachypelma smithi osiąga w wieku 4-5 lat (samice) i 3-4 lat (samce). 

Dorosły samiec ptasznika czerwonokolanowego na nogogłaszczkach ma tak zwane bulbusy, czyli narządy kopulacyjne. Przed kopulacją samce tkają specjalną sieć, w której składają plemniki. Podczas krycia umieszczają ją w niewielkim otworze znajdującym się na brzuchu samicy. Po kryciu, samce ptasznika czerwonokolanowego zazwyczaj uciekają, gdyż samice brachypelma smithi po kryciu mogą wykazywać zachowania agresywne wobec partnera i choć nie zaobserwowano tego zjawiska na wolności, mogą próbować zabić i zjeść samca.

Samice ptasznika czerwonokolanowego składają następnie w jedwabnym kokonie od 200 do 600 jajeczek. Po mniej więcej ośmiu tygodniach z jajek  wykluwają się młode.

Jad ptasznika czerwonokolanowego porównywalny jest w swym działaniu do jadu pszczoły, tak więc jad ptasznika czerwonokolanowego nie jest groźny dla człowieka, a sam pająk ma bardzo łagodnie usposobienie, zatem nie można powiedzieć, że ptasznik czerwonokolanowy jest najgroźniejszym ptasznikiem.

Ptasznik czerwonokolanowy żywi się głównie owadami i ich larwami, jak również małymi kręgowcami, takimi jak gryzonie, gady czy płazy. Brachypelma smithi zasadza się na swoje ofiary w ukryciu, po czym wyskakuje, żeby zaatakować poprzez ugryzienie i wstrzyknięcie jadu. Następnie wciąga ofiarę do kryjówki. Jad ptasznika czerwonokolanowego ma przede wszystkim działanie paraliżujące. Unieruchamia ofiarę, a potem wpływa na rozpuszczanie się  jej ciała, co sprawia, że ptasznik czerwonokolanowy może wysysać płynne części.

Po obfitym posiłku ptasznik czerwonokolanowy może nie jeść nawet przez miesiąc. Brachypelma smithi żyją około 20 lat (samice). Samce żyją krócej – do 2 lat po ostatniej wylince, czyli ich średnia długość życia wynosi około 10 lat.