Proces nauki śpiewu

Badania przeprowadzone przez naukowców z Max Planck Institute for Ornithology we współpracy badaczami z University of Paris Nanterre i Manchester Metropolitan University dowodzą, że miejski hałas ma negatywny wpływ nie tylko na mieszkających w metropoliach ludzi, ale też na ptaki. Młode osobniki we wczesnych miesiącach życia uczą się wokalizacji od dorosłych przedstawicieli na zasadzie naśladownictwa. Wysoki poziom hałasu utrudnia im powtarzanie konkretnych dźwięków, co wymiernie przekłada się na naukę śpiewu.

Dobrym przykładem są zięby. W normalnych warunkach ich śpiewy stają się stabilne i powtarzalne w wieku około 90 dni po urodzeniu i pozostają takie same przez resztę dorosłego życia, a proces ten nazywany jest krystalizacją. Na potrzeby badań naukowcy hodowali pisklęta samców zeberek zwyczajnych w dwóch grupach. W okresie wzmożonej nauki śpiewu pisklętom w obu grupach towarzyszyła nagrana piosenka dorosłych samców. W jednej grupie ptaki były dodatkowo narażone na hałas drogowy, który odnotowano w siedliskach ptaków w pobliżu ruchliwych dróg w Monachium w Niemczech. Naukowcy monitorowali aktywność wokalną każdego samca i porównali ich rozwój śpiewu.

Hałas utrudnia naukę śpiewu i obniża odporność

Badania pokazały, że młode zeberki narażone na wysoki poziom hałasu miejskiego miały słabszą odporność immunologiczną niż pisklęta z „cichych gniazd”, co sugeruje, że hałas był źródłem chronicznego stresu u tych młodych ptaków. Ponadto ptaki poddane terapii hałasem miały znaczne opóźnienie w rozwoju głosu - proces krystalizacji kończył się o ponad 30% później niż w grupie kontrolnej i ze znacznie mniejszą dokładnością w nauce śpiewu.