Naukowcy z japońskiego Instytutu Nauki i Techologii na Okinawie badali, w jaki sposób zmieniało się w czasie rozmieszczenie na świecie określonych grup mrówek. Porównywali bazę danych współczesnych mrówek z bazą danych zawierającą informację o mrówkach prehistorycznych.
Analiza pokazała, w jakich miejscach na Ziemi mrówki kopalne są bardziej spokrewnione z mrówkami żyjącymi obecnie. Jej wyniki opublikowano właśnie na łamach pisma „Journal of Biogeography”.
Poznanie sposobu rozmieszczenia i rozprzestrzeniania się bioróżnorodności na świecie jest jednym z najważniejszych wyzwań dla biogeografów i ekologów.
– Wielu biologów ma skłonności do postrzegania bioróżnorodności jak nieruchomego zdjęcia, podczas gdy faktycznie jest to bardzo długi film, przy czym nie rozumiemy jeszcze całej zawartej w nim historii – opisują badacze.
Naukowcy porównywali bazy danych dotyczących mrówek, w tym 1060 publikacji oraz cztery tys. stanowisk mrówek rozsianych po świecie.
Analizy wykazały, że prehistoryczne mrówki z Europy, sprzed 45-10 mln lat, bliższe są dzisiejszym mrówkom z Azji południowo-wschodniej, Indii czy nawet Australii. Nie przypominają zaś tych z Europy czy Afryki.
W trakcie ery kenozoicznej, ok. 60-5 mln lat temu, klimat ziemski był znacznie cieplejszy. Lasy tropikalne pokrywały większość lądów, w tym Europę. Nawet Antarktyka był pokryta roślinnością.
W Europie dominował zupełnie inny ekosystem niż obecnie. Nastąpiła jednak zmiana klimatu, co doprowadziło do wymierania na dużą skalę w niektórych obszarach globu. Mrówki przystosowane do ciepłego klimatu nie potrafiły przetrwać w chłodniejszym.
