Lampart plamisty (panthera pardus, pantera, leopard) to gatunek ssaka z podrodziny panter. Pod względem wielkości jest czwartym kotem na świecie (po tygrysie, lwie i jaguarze, z którym bywa często mylony). Zamieszkuje rozległe tereny Afryki i Azji. Można wyróżnić aż dziewięć podgatunków lamparta plamistego, co czyni go najbardziej urozmaiconym gatunkiem spośród wielkich kotów. Podgatunki różnią się między sobą wielkością i kolorem futra.

Podgatunki lamparta plamistego:

  • lampart afrykański ( Afryka )
  • lampart arabski ( Arabia )
  • lampart chiński ( północne Chiny )
  • lampart amurski ( Półwysep Koreański, północno-wschodnie Chiny, rosyjski daleki Wschód )
  • lampart hinduski ( subkontynent indyjski )
  • lampart indochiński ( Azja południowo-wschodnia )
  • lampart jawajski ( Jawa )
  • lampart lankijski ( Sri Lanka )
  • lampart perski ( Azja Środkowa )

Lampart plamisty: charakterystyka

Lampart plamisty jest średniej wielkości kotem – długość ciała bez ogona wynosi od 92-190 centymetrów, a waga od 21-70 kilogramów. Samce są większe i cięższe niż samice. Ogon lamparta mierzy od 64 do 99 centymetrów.

Sierść lśniąca, pokryta ciemnymi cętkami bez plamek w środku. Ta cecha pozwala nam odróżnić lamparta plamistego od jaguara, który jest do niego niezwykle podobny, ale na sierści jaguara, w środku cętek znajdują się plamki. Takie umaszczenie to bardzo dobry kamuflaż, który sprawia, że lampart plamisty ukryty pośród traw zlewa się z otoczeniem i praktycznie niemożliwym jest dostrzeżenie go tam.

Istnieje kilka odmian kolorystycznych lamparta plamistego. Oprócz najbardziej typowego, żółtawego ubarwionych osobników, do najbardziej charakterystycznych należą osobniki melanistyczne, czyli tak zwane czarne pantery, które posiadają w swoim ciele znaczne ilości melaniny wpływającej na ich ubarwienie. Z daleka sierść czarnych lampartów wydaje się  jednolicie czarna, jednak kiedy przyjrzymy się jej z bliska, zauważymy typowe lamparcie plamki. Należy zaznaczyć, że czarne pantery nie są inną odmianą lamparta plamistego - w jednym miocie mogą występować zarówno typowo ubarwione osobniki, jak i czarne.

Pysk – krótki, łapy – szerokie, z ostrymi pazurami.

Lamparty plamiste prowadzą samotniczy tryb życia, choć zdarzają się grupy rodzinne liczące kilka osobników. Pantery znane są z tego, że do funkcjonowania potrzebują bardzo dużego terytorium, które oznaczają moczem i zadrapaniami na drzewach, co ma odstraszać inne lamparty. Są uważane za najbardziej tajemnicze i nieuchwytne z dzikich kotów, w związku z czym ich obserwacja jest dosyć trudna, tak samo jak oszacowanie liczebności populacji. Z reguły polują w nocy, natomiast w dzień odpoczywają, wylegując się na drzewach.

Dojrzałość płciową samice osiągają około trzeciego roku życia, natomiast samce około czwartego. Są zdolne do rozrodu przez cały rok. Ciąża u lampartów plamistych trwa około stu dni. Po tym czasie samica rodzi od jednego do kilku kociąt, które pozostają przy niej przez około dwa lata. Młode rodzą się ślepe i na początku są całkowicie zależne od matki.

Na wolności lampart plamisty żyje około dwunastu lat, natomiast w niewoli dożywa nawet dwudziestu pięciu.