Misja New Horizons ujawni więcej szczegółów, gdy na 248-letniej orbicie Plutona panować będzie lato, a ciepło docierające ze Słońca będzie największe. Te naukowo wiarygodne „Plutobrazy” ilustrują, jak może wyglądać powierzchnia planety. W oddali widoczny jest Charon.
Plutonowa tektonika
Warstwy zamarzniętego metanu przybierają kolor brązowy i żółty pod wpływem napromienienia ultrafioletem związanych w lodzie cząsteczek. Nierówna powierzchnia, aktywne gejzery i widoczna w oddali rozpadlina sugerują, że na Plutonie zachodzą dynamiczne procesy geologiczne, które wymazują blizny kraterów powstałych w wyniku uderzenia i mogą świadczyć o istnieniu gorącego jądra planety.
Królestwo wiatrów
W wyniku zmiany stanu lodu z postaci stałej na gazową i odwrotnie mogą się tworzyć silne wiatry. Zerodowane szczyty to pozostałości kraterów powstałych w wyniku uderzenia, a na obszarach leżących wyżej tworzy się lód. Promieniowanie ultrafioletowe odrywa wodór od zamarzniętego metanu, pozostawiając smugi ciemnego pyłu węglowego.
Lód zamiast kantów (patrz zdjęcie)
Ponieważ lód na Plutonie stale zmienia stan, uciekając do atmosfery i ponownie kondensując się na powierzchni, może wypełniać niżej położone obszary na planecie, wygładzając jej rzeźbę. Różne formy lodu reagują ze światłem słonecznym i promieniowaniem kosmicznym w różnym tempie, tworząc lodowy żwir (pierwszy plan obrazu).
