Pachycefalozaur to rodzaj grubogłowego dinozaura, który zamieszkiwał terytorium dzisiejszej Ameryki Północnej w okresie późnej kredy (od ok. 72 do 66 mln lat temu). Był roślinożerny lub wszystkożerny.
Badania paleontologiczne wykazały, że największy przedstawiciel pachycefalozaurów osiągał 4,5 metra długości i mógł ważyć nawet do 450 kg. Poruszał się na dwóch tylnych kończynach. Natomiast przednie kończyny były znacznie krótsze, dlatego budową ciała przypominał większe teropody.
Paleontolodzy stworzyli model 3D pachycefalozaura
W języku starożytnej greki Pachycephalosaurus oznacza „grubogłowego jaszczura”. Nazwa nawiązuje do potężnej czaszki tego dinozaura. Paleontolodzy przez lata sądzili, że pachycefalozaury wykorzystywały głowy w walkach w obrębie gatunku. Walczyły ze sobą głównie o dominację, terytorium, pożywienie i partnerów. Jednak z każdym kolejny odkryciem ta teoria była coraz częściej podawana w wątpliwość.
W najnowszych badaniach paleontolodzy z Frost Museum of Science w Miami postanowili jeszcze raz przyjrzeć się szkieletowi pachycefalozaura, aby dowiedzieć się więcej o jego anatomii i strategii walki. Na podstawie najlepiej zachowanej skamieniałości naukowcy stworzyli model 3D, aby odtworzyć jego anatomię.
Pachycefalozaury walczyły głową, czy z głową?
Dotychczasowe badania skupiały się głównie na czaszkach tego rodzaju dinozaura. Tym razem naukowcy postanowili dokładnie zrekonstruować budowę ciała zwierzęcia na podstawie m.in. kości kręgosłupa. Okazało się, że postura pachycefalozaura przypominała współczesnego kangura. Co więcej, badacze twierdzą, że zwierzę miałoby poruszać się w podobny sposób.
– Naszym zdaniem pachycefalozaury wykorzystywały ogon w taki sam sposób, jak robią to kangury. W trakcie walki wykorzystują go jako oparcie, na którym mogą się wesprzeć i utrzymać równowagę, aby wyprowadzić kopnięcie – twierdzi Cary Woodruff, kurator i paleontolog we Frost Museum of Science. Badacze sugerują, że ogon pachycefalozaura mógłby pełnić funkcję „dodatkowej nogi”.
Kręgi pachycefalozaura były podobne do kręgów współczesnego kangura
Analizie poddano okaz Pachycephalosaurus wyomingensis, który odnaleziono w amerykańskiej formacji Hell Creek. Podczas skanowania laserowego paleontolodzy zauważyli, że szyjne kręgi dinozaura były w specyficzny sposób pofałdowane. Zespół prof. Woodruffa zestawił je z kręgami innych zwierząt, które uderzają głowami inne osobniki. Chodzi m.in. o owce kanadyjskie, piżmowoły arktyczne oraz jelenie.
Okazało się, że żaden z tych ssaków nie miał tak pofałdowanych kręgów. Podobne cechy wykazują za to kręgi szyjne kangura. Co więcej, zarówno kangury, jak i P. wyomingensis miały bardzo podobne kości miednicy i ogona. Prof. Woodruff zwraca uwagę, że pachycefalozaury mogły być zatem niezłymi kickbokserami. Jednak na razie jest to wciąż jedynie hipoteza.
Autorzy odkrycia twierdzą, że nie wykluczają, że dinozaury te mogły taranować się głowami, ale na pewno nie robiły tego z dużą prędkością. Anatomiczny model tego zwierzęcia w 3D wykazał, że takie uderzenie z impetem mogło grozić złamaniem niektórych kręgów. – Przypominałoby to bardziej walkę sumo niż rycerzy na koniach, którzy szarżowali na siebie z kopiami – podsumowuje uczony.
Badania nie zostały jeszcze opublikowane i zrecenzowane na łamach czasopisma naukowego. O odkryciu poinformowano 2 listopada podczas corocznej konferencji Society of Vertebrate Paleontology's, która odbywa się w Toronto.
Źródło: Live Science.
