W przypadku cesarza Kaliguli, który rządził od 37 do 41 r.n.e., Voshart zaprogramował model Artbreeder używając opisów takich jak: „zniekształcona głowa, zapadnięte oczy i skronie” oraz „oczy tak dzikie, że można nimi torturować” – zawartymi w opracowaniu „Personal Appearance in the Biography of the Roman Emperors” opublikowanym w 1928 roku w czasopiśmie Studies in Philology.
Neron, będący cesarze od 54 do 68 roku n.e., miał bardziej zaokrągloną szczękę, skórę „piegowatą i odrażającą” oraz twarz, która była „raczej przyjemna niż atrakcyjna” – zgodnie z artykułem z 1928 roku.
Kiedy Voshart rozpoczął prace nad portretami Rzymian, która miała być zajęciem na czas pandemicznego lockdownu, jego wiedza o starożytnych cesarzach była „bliska zeru” – jak sam przyznaje. Niemniej jednak to, co zaczęło się jako eksperyment artystyczny, zaintrygowało Vosharta na tyle, że ostatecznie odtworzył wizerunki aż 54 cesarzy rządzących Rzymem od 27 roku p.n.e. do 285 roku n.e..
Wszystkie rekonstrukcje wykonane przez artystę we współpracy z AI można zobaczyć na jego stronie internetowej. Do kupienia jest także plakat przedstawiający wszystkie 54 twarze z projektu Roman Emperor.
