Uważa się, że Kao Gong Ji jest najstarszą znaną encyklopedią, w której zawarte są przepisy i opisy metod rzemieślniczych starożytnych metalurgów. Powstała pomiędzy V a IV wiekiem p.n.e., a po latach została włączona do Zhou Li, klasycznego tekstu konfucjańskiego, który zawiera m.in. opisy rytuałów i reguł, których należało przestrzegać za czasów wczesnej dynastii Zhou.

Dwa główne składniki przez 100 lat były zagadką

Tekst zawiera sześć wzorów chemicznych, które wskazują jak wytwarzać przedmioty z brązu. Chodzi m.in. o miecze, dzwonki, topory, krótkie noże, a nawet lustra. Problemem były dwa główne składniki, które zapisane były jako „jin” i „xi” i nikt dotychczas nie potrafił odczytać tych słów. Tajemnica starożytnej chińskiej receptury od ponad 100 lat nie była rozwiązana. Przez lata uważano, że słowa te odnosiły się do miedzi i cyny, które są głównymi składnikami brązu. Naukowcy postanowili w najnowszych badaniach dokonać analizy starożytnych chińskich monet z okresu, w którym powstała Kao Gong Ji.

Próby ponownej identyfikacji tekstu podjęli się dwaj badacze z Muzeum Brytyjskiego. Ich odkrycie zostało opublikowane na łamach czasopisma naukowego „Antiquity”. – Próby odtworzenia tych receptur były podejmowane od ponad stu lat, ale żadna nie zakończyła się powodzeniem – podkreśla dr Ruilian Liu, współautor badania. Uczony twierdzi, że udało im się odkryć, że wytwarzanie przedmiotów z brązu w starożytnych Chinach było dużo bardziej skomplikowane, niż dotychczas sądzono.

Odkrycie było możliwe dzięki analizie chemicznej artefaktów z podobnego okresu

Analiza chińskich artefaktów wykazała, że powstały one w wyniku zmieszania dwóch uprzednio przygotowanych stopów metali. Jeden wykonano z miedzi, cyny i ołowiu, natomiast drugi – bez ostatniego pierwiastka. Odkrywcy doszli do wniosku, że „jin” oraz „xi” nie odnosiły się do konkretnych metali, ale do ich stopów. – To oznacza, że w procesie wytwarzania brązu przez starożytnych metalurgów z Chin, mamy do czynienia z dodatkowym etapem. Chodzi o wstępne przygotowanie stopów miedzi, które dopiero później były łączone – wyjaśnia dr Liu.

Autorzy odkrycia przyznają, że wykrycie tego etapu produkcji przedmiotów z brązu byłoby niemożliwe, gdyby nie analiza chemiczna. Według dr Liu zrozumienie Kao Gong Ji nie tylko rzuca światło na metalurgię starożytnych Chin, ale pozwala również zrozumieć, jak wyglądała masowa produkcja metali w czasach dynastii Zhou i Shang. Uczeni podsumowują, że ich badania mogą być przyszłości pomóc innym naukowcom w rozszyfrowywaniu podobnych tekstów, nie tylko z Chin, ale z całego świata.

Starożytne Chiny

W starożytnych Chinach rozwinęła się jedna z najstarszych i najdłużej istniejących cywilizacji na świecie. Pierwszą potwierdzoną historycznie dynastią, która rządziła państwem, była dynastia Shang. Okres ich rządów przypada wraz z początkiem epoki brązu. Prawdziwa państwowość we współczesnym tego słowa znaczeniu rozpoczęła się ok. 1050 r. p.n.e. W tym czasie, dynastia Zhou zdominowała sąsiednie królestwa i wyznaczyła granice Chin.

Ze względu na obowiązujące reguły panujące w kraju i kult pracy, starożytne Chiny były krajem, który rozwijał się niezwykle dynamicznie. Chińczycy postrzegali swoje społeczeństwo jako jeden organizm, w którym każda jednostka współpracuje ze sobą tak, aby prowadzić do rozwoju ogółu.

W starożytnych Chinach prężnie rozwijała się nauka i kultura. Uczono się astronomii, matematyki oraz kartografii. To właśnie w Chinach wynaleziono m.in. papier, porcelanę, druk oraz proch strzelniczy i kompas.

Źródło: Antiquity