Nie taki nieszczęśliwy przylądek

Malheureux (Nieszczęśliwy Przylądek) jest najbardziej wysuniętą na północ częścią wyspy. Nazwę zawdzięcza rozbitkom, którzy wieki temu stracili tu życie. Stąd podziwiam widok na pobliskie wyspy: Île Plate i Île Ronde z mrocznymi skałami, na których odpoczywają stada białoskrzydłych faetonów. Moją uwagę przyciąga kościółek z czerwonym dachem. Notre Dame Auxiliatrice to mekka zakochanych. „Tak” mówią tu sobie ludzie z całego świata. Jak załatwić sobie wielkie mauritiuskie wesele? Wszystkie informacje można otrzymać mailowo, korespondując z Urzędem Stanu Cywilnego w Port Louis. Na miesiąc przed planowaną uroczystością trzeba dostarczyć urzędnikom przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego na język francuski lub angielski: kserokopię paszportu, aktu urodzenia; a także dwa zdjęcia. Podczas ceremonii wymagana jest obecność dwóch świadków. Przynajmniej dzień przed ceremonią trzeba pofatygować się do stolicy, by u notariusza potwierdzić zgodność dokumentów. Uwaga: ślubów nie udziela się w soboty i niedziele oraz w dni świąteczne. 
 

Dokładnie w połowie drogi między Port Louis i Grand Baie znajdują się fascynujące ogrody Pamplemousse (czyli grejpfrutowe). Wejście do ogrodów zdobi biała żelazna brama, która w 1851 r. wygrała w konkursie ogrodowej architektury w Londynie. Cztery wieki temu był to zwykły warzywniak francuskiego gubernatora Pierre’a Poivre’a, dziś na 37 hektarach można oglądać 800 tys. roślin z całego świata. Kwitnące raz na 40 lat palmy królewskie, palmy talipot – te z kolei kwitną raz na 60 lat, palmy butelkowe, baobaby, święte drzewo hindusów – bo; są tu też drzewa zasadzone osobiście przez Nelsona Mandelę czy Indirę Gandhi. Kiedy myślę o raju, wyobrażam sobie, że wygląda jak Pamplemousse. Żadne zdjęcie nie odda widoku stawu z liliami wodnymi Wiktorii (Victoria Amazonica). Liście zielonych „talerzy” osiągają nawet 2 m średnicy. Manoi, mój przewodnik, mówi, że są na tyle mocne, by utrzymać ciężar kilkuletniego dziecka. Miałam ochotę wskoczyć na jeden i spełnić marzenie z dzieciństwa – płynąć na liściu, jak robiła to w dobranocce Pszczółka Maja. Przy jednym ze stawów urządzono piknik. Choć dwa razy łyknęłam Green Island, upojona jestem raczej widokami niż rumem.