Pragę zostawiłam sobie na deser. To właściwie jeden wielki zabytek UNESCO. Znak jakości otrzymała za swoje historyczne centrum. Najpierw oglądam miejscowe must see – Hradčany, katedrę św. Wita (warto odstać swoje w kolejce do wejścia). Potem zamek i spacer po moście Karola (obowiązkowy przystanek przy figurze św. Jana Nepomucena) i Starym Mieście. W co drugim sklepie sprzedają czeskie kryształy i drewniane kukiełki, a w co trzeciej budce podają smaženy syr.
Jeszcze tylko ratusz, kościół Matki Bożej pod Tynem, plac Wacława i „oficjalne” zwiedzanie mogę uznać za zakończone. Teraz pora na smaczki, takie jak Tańczący Dom w dzielnicy Nové Město, który przypomina parę szalejącą na parkiecie. „Danserów” z oszklonego budynku prażanie nazwali Ginger i Fred. W całym mieście można natknąć się na niecodzienne rzeźby Davida Černego, m.in. w centrum kulturalnym Lucerna. Chodzi o „prawie” wierną kopię pomnika Wacława stojącego przed Muzeum Narodowym. Od pierwowzoru różni się kilkoma szczegółami: koń jest martwy, ma wywieszony jęzor i wisi pod sufitem przyczepiony za nogi. Wdrapuję się także na wzgórze Petřín po lewej stronie Wełtawy, na którym stoi minikopia wieży Ei3 a. Złośliwi przewodnicy mówią turystom z Francji, że jest wyższa od pierwowzoru (nie wspominają, że mierzona łącznie ze wzgórzem). Na platformie widokowej cieszę się panoramą miasta, a w podziemiu oglądam wystawę o Járze Cimrmanie – fikcyjnej postaci geniusza wszech czasów.
Wieczorem przypadkowo wchodzę do knajpki wypełnionej telewizorami i kibicami, bo akurat trwa ważny mecz. Może to nie UNESCO, ale też mi się podoba.
Szlakiem zabytków UNESCO
Fakt wpisania jakiegoś zabytku na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości, zwanej często w skrócie listą UNESCO (Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Edukacji, Nauki i Kultury), oznacza, że zabytek ten jest wyjątkowy, niepowtarzalny – nie ma drugiego takiego na świecie – i stanowi wspólne dziedzictwo, które powinno być chronione w interesie wszystkich narodów. Obecnie na liście UNESCO znajduje się ponad 900 obiektów. Oto pozostałe czeskie zabytki UNESCO, które nie zostały wymienione w tekście:
I. Brno: willa Tugendhatów – prekursorski budynek wzniesiony w latach 1929––1930, symbol międzywojennego modernizmu.
II. Český Krumlov: zabytkowe centrum miasta – zespół zamkowy i pałacowy z barokowym teatrem oraz średniowieczne uliczki.
III. Kromieryż: ogrody i pałac – XVII-wieczna siedziba szlachecka wraz niami oraz renesansowy (pierwotnie gotycki) zamek z ogrodem angielskim.
VI. Třebič: dzielnica żydowska i bazylika św. Prokopa – ponad sto obiektów żydowskich, m.in. dwie synagogi, rabinat, szkoła i cmentarz.
VII. Zdziar nad Sazawą: sanktuarium pielgrzymkowe św. Jana Nepomucena w Zelenej Horze – odpustowy kościół na planie pięcioramiennej gwiazdy (symbol tzw. barokowego gotyku).
VIII. lednice-valtice: zespół pałacowo-parkowy – ogromny park angielski, a w nim rezydencja i romantyczne budowle (m.in. Świątynia Apolla, Pałacyk Graniczny, Świątynia Trzech Gracji).
