Materiał powstał we współpracy z marką Kinder Niespodzianka

Żyrafy są najwyższymi ssakami lądowymi na Ziemi. Ich wysokość często przekracza 5 metrów (najwyższy znany samiec mierzył 5,88 m), a waga 1 tonę (najcięższy znany samiec ważył 1 930 kg). Występują w większości państw w Afryce, chociaż najczęściej można je spotkać we wschodniej oraz południowej części kontynentu. Ich ulubionym środowiskiem jest sawanna, obszary trawiaste oraz otwarte tereny leśne.

Światowa populacja żyraf wynosi około 92 000 osobników. Ze względu na wygląd zewnętrzny oraz terytorium występowania dzieli się ją na 9 podgatunków. Jednak to nie jedyna istniejąca klasyfikacja. Jest ich kilka w zależności od stosowanej metody. Jedną z najnowszych i najpopularniejszych jest podział na 4 gatunki uwzględniający różnice genetyczne: żyrafa północna (najrzadsza - około 6 000 osobników), żyrafa siatkowana, żyrafa masajska oraz żyrafa południowa (najliczniejsza – około 44 000 osobników).

Najbliżej spokrewnionym z żyrafą gatunkiem jest okapi leśne, który żyje w gęstych lasach Afryki Środkowej i na pierwszy rzut oka przypomina połączenie żyrafy z zebrą.

Zresztą sama żyrafa w przeszłości również była definiowana jako zwierzę łączące w sobie cechy innych zwierząt: wielbłąda (budowa ciała) oraz lamparta (ubarwienie). W języku angielskim funkcjonowała nawet nazwa camelopard (od angielskich słów: camel – wielbłąd oraz leopard – lampart).

O długiej szyi

Najbardziej charakterystyczną częścią ciała żyrafy jest ponad dwumetrowa szyja. To ona powoduje, że twiga jest nie tylko najwyższym lądowym ssakiem, ale również największym z przeżuwaczy żyjących aktualnie na Ziemi. Pomimo ekstremalnej długości jej szyja składa się z takiej samej liczby kręgów (7), co szyja większości ssaków. Różni je długość. U żyrafy każdy krąg szyjny ma około 28 cm i jest kilkanaście razy dłuższy niż na przykład u człowieka.

Szyja żyrafy jest niewątpliwym atutem podczas zdobywania pożywienia, które znajduje się wysoko na drzewach i jest niedostępne dla innych zwierząt. Czasem przydałoby się, aby była nieco dłuższa. Dlaczego? Pomimo posiadania długiej szyi żyrafie nie jest łatwo schylić się, aby napić się wody. Nie dosięga do niej. Konieczne jest więc rozstawienie przednich nóg oraz ugięcie kolan. Żyrafy piją jednak rzadko, zwykle co kilka dni. Dużą część niezbędnej wody dostarczają do organizmu wraz ze zjadanym roślinnym pożywieniem.

W przypadku samców długa szyja przydaje się również podczas walk, zwanych po angielsku ‘necking’. Rywalizacja ta polega na przepychaniu się szyjami, wymachiwaniu nimi oraz wielokrotnych próbach wzajemnych uderzeń. Ostatecznie starają się doprowadzić do zwycięskiego ciosu zadanego rywalowi za pomocą znajdujących się na głowie ossikonów. Większość pojedynków jest bezkrwawa, ale zdarzają się przypadki połamań po otrzymanych ciosach.

O długim języku

Język żyrafy może mieć nawet 50 cm długości i bez większego problemu twiga może nim oblizać i wyczyścić swój nos. Jego główną rolą jest jednak umiejętne i delikatne lawirowanie pomiędzy kolczastymi gałęziami akacji i innych roślin w celu chwycenia smacznych liści, pędów, pąków, owoców, traw i kwiatów.

Część języka ma charakterystyczny fioletowo – czarny kolor, który prawdopodobnie zabezpiecza go przed poparzeniami słonecznymi. Konieczność ochrony wynika z tego, że żyrafy większą część dnia przebywają na słońcu. Podczas jedzenia przez długi czas eksponują język na działanie ostrego słońca, co może prowadzić do poparzeń.

Pomimo, że żyrafy są roślinożerne, od czasu do czasu spożywają kości innych zwierząt. W ten sposób uzupełniają niedobór fosforu i wapnia w organizmach. Zjawisko to nazywa się osteofagią.

O długich nogach

Nogi żyrafy mają około 2 metrów długości, co oznacza, że człowiek bez problemu jest w stanie zmieścić się pomiędzy nimi. Twiga może chodzić lub galopować. Podczas wolnego chodzenia jednocześnie podnosi i przemieszcza nogi znajdujące się po tej samej stronie ciała, a następnie wykonuje to samo z nogami po przeciwnej stronie. Galop jest znacznie szybszy i pozwala poruszać się z prędkością dochodzącą do 60 km/h.

O bliskim spotkaniu z żyrafą

Wybierając się do niektórych Parków Narodowych w Afryce można zaplanować nocleg pod namiotem na nieogrodzonym polu kempingowym. Nie wiadomo wówczas, czy w pewnym momencie nie przejdzie obok namiotu słoń albo stado lwów. Wiąże się to z pewnym ryzykiem. Mimo wszystko jest wielu chętnych na spędzenie nocy z dreszczykiem.

Pewnego razu podczas safari w Parku Narodowym Serengeti w Tanzanii nocowałem w takim miejscu. Wieczorem po obozowisku przechadzał się słoń i kilka antylop. Z uwagą wsłuchiwałem się w nieznane mi odgłosy buszu. Po kilku godzinach zwierzęta sobie poszły, zrobiło się ciszej, a ja poczułem się bezpieczniej. Wczesnym rankiem, gdy pakowałem plecak w namiocie, nagle usłyszałem dziwne dźwięki. Coś chodziło tuż obok. Pomyślałem, że słoń wrócił. Wyjrzałem na zewnątrz i zobaczyłem nogi. Nade mną stała żyrafa i jadła liście z akacji rosnącej tuż obok. Poczekałem cierpliwie aż odejdzie w bezpieczne miejsce. Po czym ostrożnie, aby nie zostać kopnięty przez przestraszoną żyrafę, wyszedłem z namiotu.


Żyrafę tak jak inne dzikie zwierzęta Afryki znajdziecie w Kinder Niespodziance. Kolekcja Natoons ma na celu edukację poprzez zabawę figurkami. W ten sposób dzieci dowiedzą się więcej o unikalnych, często zagrożonych wyginięciem, gatunkach. Bądź z nami i Odkrywaj Afrykę!