Dokument opublikowano 25 października, poprzednie wytyczne na ten temat powstały w 1963. Wtedy to Święte Oficjum ogłosiło „Piam et Constantem”, w którym ustanowiono, że Katolicy powinni być grzebani z czcią i że kremacja nie jest „sama w sobie sprzeczna z religią chrześcijańską". Dokument wspomina też o tym żeby nie odmawiano już sakramentów i uroczystości pogrzebowych tym, którzy poprosili o kremację po śmierci, pod warunkiem, że wybór ten nie był podyktowany wolą "odrzucenia chrześcijańskich dogmatów, albo w duchu przynależności do sekty, albo też pod wpływem nienawiści wobec religii katolickiej i Kościoła".
 

Mimo, że według Watykanu praktykowanie kremacji jest w opozycji do wiary chrześcijańskiej, zyskuje ono coraz większą popularność także wśród katolików.
 

Według nauk Kościoła katolickiego, by uczcić śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, pochówek na cmentarzu albo innym poświęconym miejscu jest „najbardziej odpowiednią formą wyrażenia wiary i nadziei na zmartwychwstanie ciała”. Instrukcja wskazuje, że grzebanie zmarłych w poświęconych miejscach umożliwia również modlitwę rodzinie i bliskim oraz utrwala pamięć o zmarłym.
 

Katolicy wierzą, że dusza jest nieśmiertelna i w żaden sposób nie podlega ciału człowieka. Odkąd kremacja zwłok nie ma wpływu na duszę zmarłego lub zmarłej, zgodnie z narracją Kościoła, nie ma doktrynalnych przeszkód dla takich praktyk.
 

Rozrzucanie prochów zmarłego nie powinno być praktykowane według chrześcijan, ponieważ mogłoby wskazywać na wiarę w inną formę bóstwa, czyli taką, która jest sprzeczna z doktryną kościoła. „ Aby uniknąć wszelkiego rodzaju dwuznaczności o charakterze panteistycznym, naturalistycznym czy nihilistycznym, nie należy zezwalać na rozrzucanie prochów w powietrzu, na ziemi lub w wodzie albo w inny sposób, ani też przerabianie kremowanych prochów na pamiątki, biżuterię czy inne przedmioty” wskazują instrukcje. W razie złamania tych zasad kapłan może odmówić katolickiego pogrzebu.
 

Źródło: LiveScience