Pierwszym programem załogowego lotu kosmicznego NASA był projekt Mercury. To ambitne przedsięwzięcie rozpoczęto w 1958 roku - około rok po rozpoczęciu ery kosmicznej przez ZSRR udanym startem satelity Sputnik 1.
 

Misje z cyklu Mercury rozpoczęły kosmiczny wyścig na dobre i korzystały z ogromnych zasobów sektora rządowego i prywatnego Stanów Zjednoczonych - około dwa miliony Amerykanów miały w nich swój udział.
 

Ważnym celem obu programów kosmicznych było testowanie granic wytrzymałości ludzkiego ciała w przestrzeni. W związku z tym w kosmos zostały wysłane roboty i zwierzęta - najbardziej znane to szympans Ham z misji Mercury oraz sowiecki pies Łajka. Ham powrócił na Ziemię i przeszedł na wygodną emeryturę w Zoo Narodowym w Waszyngtonie, Łajka nie miała tyle szczęścia - padła na pokładzie Sputnika 2 w 1957 roku.
 

Pierwsi ludzie w kosmosie  

Radziecki kosmonauta Jurij Gagarin, pierwszy człowiek w kosmosie, odbył lot po orbicie satelitarnej Ziemi na statku kosmicznym Wostok 12 kwietnia 1961 roku.
 

Około miesiąc później, 5 maja 1961 roku, Alan Shepard, Jr. został pierwszym obywatelem Stanów Zjednoczonych w przestrzeni kosmicznej, gdy został wysłany na pokładzie rakiety Mercury-Redstone 3. Trwający 15 minut lot, nazwany „Freedom 7”, obejrzało w telewizji około 45 milionów widzów.
 

Między 1961 a 1963 rokiem w ramach projektu Mercury odbyło się sześć załogowych lotów kosmicznych. Piloci tego projektu odbywali podróże na pokładach bezskrzydłych kapsuł, które odłączały się od rakiet i spadały ponownie na Ziemię. Małe statki zostały tak zaprojektowane, aby wytrzymać ogromne temperatury ponownego wejścia w atmosferę ziemską, a także przetrwać uderzenie w ocean.
 

Zaledwie kilka tygodni po locie Sheparda, prezydent John F. Kennedy ogłosił swój zamiar wysłania człowieka na Księżyc przed końcem dekady. To wyzwanie dało początek dwóm misjom NASA: Gemini i Apollo.
 

Tymczasem projekt Mercury miał jeszcze coś więcej do osiągnięcia. W lutym 1962 roku John Glenn został pierwszym Amerykaninem, który okrążył trzykrotnie Ziemię podczas misji Friendship 7.
 

Celem program NASA Gemini było udoskonalenie statków kosmicznych, tak aby mogły wykonywać zbliżenia, dokowanie i inne zaawansowane manewry, które byłyby konieczne do lądowania astronauty na Księżycu i bezpiecznego powrotu na Ziemię.
 

Misje w tych czasach zaczęły się wydłużać, więc astronauci z większą swobodą przebywali na statku kosmicznym, a nawet wychodzili z niego w przestrzeń kosmiczną. Sowiecki kosmonauta Aleksiej Leonow został pierwszą osobą, która wyszła z lecącego po orbicie statku kosmicznego w marcu 1965 roku.
 

Lądowanie na Księżycu  

Rozpoczęcie misji Apollo oznaczało amerykański triumf w wyścigu kosmicznym i było pierwszym wielkim osiągnięciem w eksploracji kosmosu.
 

W dniu 20 lipca 1969 roku Neil Armstrong i Edwin „Buzz” Aldrin zostali pierwszymi ludźmi, którzy dotarli na Księżyc, gdzie wylądowali swoim księżycowym lądownikiem w Morzu Spokoju. Nim projekt Apollo zakończył się w 1972 roku, na Księżycu wylądowało jeszcze pięć misji.
 

Statek kosmiczny misji Apollo składał się z modułu dowodzenia/serwisowego, który mógł lecieć po orbicie Księżyca oraz modułu księżycowego, który astronauci mogli odłączyć, wylądować nim na Księżycu, a następnie wznieść się, by dołączyć do orbitującego modułu dowodzenia na podróż powrotną na Ziemię.
 

Późniejszym misjom towarzyszył księżycowy łazik, który mógł jeździć po całej powierzchni naszego satelity, a astronauci spędzili tam aż trzy dni.
 

Misje Apollo osiągnęły ogromne sukcesy, ale były okupione wysoką ceną. Astronauci Virgil „Gus” Grissom, Edward White, i Roger Chaffee zginęli w pożarze startera podczas treningu przed pierwszym lotem Apollo.
 

Koniec misji Apollo w 1972 roku zamknął pierwszą erę ludzkiej eksploracji kosmosu.