Fauna Grenlandii, podobnie jak zwierzęta Arktyki, musiała przystosować się do życia wyjątkowo niesprzyjających warunkach. Ponad 80 proc. obszaru wyspy pokrywa lodowiec. Panuje tam klimat polarny z temperaturami dochodzącymi do -47 stopni Celsjusza. Jedynie na wybrzeżach występuje klimat subpolarny. To sprawia, że tamtejsza fauna nie jest tak bogata, jak reprezentowana przez zwierzęta Afryki czy zwierzęta Australii. Najliczniejszą grupę, bo składającą się z ponad 700 gatunków, tworzą bezkręgowce. Bogato zamieszkane jest też morze. Ssaki nie występują tak licznie. Najciekawsze z nich opisujemy poniżej.

Niedźwiedź polarny

W świadomości wielu osób utrwaliło się przekonanie, że miś polarny to przyjazny i łagodny olbrzym. Ten wielki drapieżca nie ma jednak nic wspólnego ze zwierzęciem przedstawianym w licznych kreskówkach i programach dla dzieci. To jeden z najagresywniejszych reprezentantów rodziny niedźwiedziowatych, a jednocześnie - największy (jego wyższość musi uznać nawet kodiak i grizzli). Dorosły samiec osiąga długość do 3 m i wagę do 700 kg. Poza Grenlandią, występuje na obszarze Arktyki oraz na północy kontynentu północno-amerykańskiego i Azji. 

Natura doskonale przystosowała niedźwiedzia polarnego do życia w niesprzyjającym środowisku. Obfita tkanka tłuszczowa i grube futro świetnie izolują przed mrozem. Masywne pazury umożliwiają zwierzęciu sprawne poruszanie się po śliskim podłożu. Nawet gładkie zbocza lodowców nie stanowią dla niego przeszkody - "miś" zsuwa się z nich na brzuchu, wytracając prędkość tylnymi łapami. 

W odróżnieniu od swoich brunatnych krewniaków, niedźwiedź polarny odżywia się przede wszystkim mięsem. Silny drapieżca poluje na foki i ptaki, czasami ich łupem padają też renifery. Nie gardzą padliną, a w trakcie cieplejszych miesięcy, uzupełniają jadłospis o mchy i jagody. 

Wilk polarny

Kolejnym niebezpiecznym drapieżnikiem Grenlandii jest wilk polarny. To jeden z największych przedstawicieli swojego gatunku, nieznacznie mniejszy od podgatunku nominatywnego. Poza północną częścią Grenlandii, zamieszkuje arktyczne obszary Ameryki Północnej, głównie Alaskę.

Od innych przedstawicieli swojego gatunku, odróżnia się białą lub lekko szarawą sierścią, długimi łapami, krótkimi uszami oraz długim i puszystym ogonem. Charakterystyczne umaszczenie tworzy kamuflaż, pozwalający wilkowi niepostrzeżenie podkraść się do ofiary.

Jak każdy przedstawiciel swojego gatunku, wilk polarny jest mięsożercą. Poluje na ptaki i niewielkie ssaki, jak lisy polarne czy zające polarne, ale jego łupem może paść znacznie większa zdobycz - renifer lub piżmowół. 

Wół piżmowy

Skoro o piżmowołach mowa, przyjrzyjmy się nieco bliżej temu niezwykłemu przedstawicielowi krętorogich. Rogaty kolos występuje wyłącznie w miejscach, gdzie klimat jest wyjątkowo surowy. Poza Grenlandią, spotkać go można także na północy Kanady, ale niewielkie populacje (introdukowane) występują też w Szwecji, Norwegii, na Alasce, Syberii, Wyspie Wrangla i Półwyspie Tajmyr.

Woły piżmowe mogą przetrwać w niesprzyjającym środowisku dzięki potężnej warstwie izolacyjnej, tworzonej przez grube, długie futro. Na szatę składają się dwa rodzaje włosów - gruby, krótki i miękki podszerstek oraz włosy okrywowe, osiągające długość do 90 cm. Obfita szata w połączeniu z wielkim łbem przekłada się na wrażenie ogromu zwierzęcia. Warto jednak wiedzieć, że piżmowół jest znacznie lżejszy od naszego rodzimego żubra. 

Wół piżmowy to typowy roślinożerca. Jego dieta składa się przede wszystkim z mchów, porostów, ziół i roślin drzewiastych.

Renifer

Renifery zasłynęły jako niestrudzeni pomocnicy Świętego Mikołaja. Okazuje się, że fikcja ma wiele wspólnego z faktami - to wyjątkowo szybkie i wytrzymałe zwierzęta, które z łatwością przemierzają długie dystanse. Upodobały sobie mroźny, surowy klimat, a największe populacje reniferów występują na Grenlandii, Syberii, Alasce, w Kanadzie, Norwegii i Finlandii.

Przed mrozem, renifera chroni wyjątkowo grube futro, które porasta niemal całe ciało zwierzęcia, nawet pysk. Dzięki temu, może swobodnie żerować. Natura wyposażyła tego przeżuwacza w cztery żołądki. Renifer z łatwością trawi nawet zamarznięty pokarm. Biorąc pod uwagę warunki, jakie panują w jego naturalnym środowisku bytowym, ma to niebagatelne znaczenie.

Skoro jesteśmy przy pokarmie, dieta reniferów składa się z liści, trawy i mchów. Należy jednak zaznaczyć, że istnieją dowody na wszystkożerność tych zwierząt - czasami do ich jadłospisu trafiają jaja ptaków, a nawet lemingi.

Ciekawostki o zwierzętach z Grenlandii

  • Obszar dzisiejszej Grenlandii był zamieszkany przez zwierzęta już w czasach prehistorycznych. Na wschodnich obszarach wyspy odkryto szczątki drapieżnego dinozaura, skamieniałości jednego z najstarszych żółwi na świecie oraz skamieliny olbrzymich płazów i ryb.
  • Najliczniej reprezentowaną gromadą na Grenlandii są owady. Na wyspie żyje ponad 700 ich gatunków.
  • Największym drapieżnikiem lądowym Grenlandii jest niedźwiedź polarny. Zdarza się, że ten wielki ssak zasłania nos przednią łapą. To element kamuflażu, który ma na celu zasłonięcie jedynej czarnej części ciała. Dzięki temu, niedźwiedź może lepiej wtopić się w otoczenie.
  • Wśród niedźwiedzi polarnych, zdarzają się przypadki albinizmu. Takiego osobnika można odróżnić od pozostałych tylko po czerwonych oczach i nosie.
  • W stadach wilków polarnych, rozmnażają się wyłącznie pary alfa, czyli osobniki dominujące.
  • Futro lisów polarnych jest wystarczająco grube, by zwierzęta mogły spać w śniegu nawet przez godzinę. 
  • Nie wszystkie lisy polarne są obdarzone śnieżnobiałą sierścią. Niektóre osobniki charakteryzują się ciemnopopielatym umaszczeniem, w którym widoczny jest błękitny odcień.