1 lipca wieczorem, przez godzinę i 30 minut reporter był świadkiem barbarzyńskich działań wywoływanych przez białe tłumy, które "niszczyły życie każdego znalezionego czarnego człowieka". Te potworne przejawy rasizmu należały do najgorszych, jakie kiedykolwiek widziały Stany Zjednoczone.

Masakrę w Illinois wywołał strach przed migracją czarnych mężczyzn z Południa do fabryk na Północy i odebraniem pracy białym ludziom. Napięcia wybuchły 1 lipca i trwały przez trzy dni i noce. Według doniesień zginęło aż 39 czarnych i dziewięciu białych ludzi. Ale historycy uważają, że w tym czasie zginęły setki innych czarnoskórych.

Carlos F. Hurd, reporter z Post-Dispatch, napisał w archiwalnym artykule, że był przerażony przypadkowością, z jaką białe tłumy przemierzały East St. Louis i kamieniowały czarnych ludzi, którzy mieli "podniesione ręce, błagając o życie". Był świadkiem tego, jak czarny mężczyzna, "prawie martwy od dzikiego deszczu kamieni", wisiał na sznurze do bielizny. Kiedy pękł, tłum powiesił go na linie.

Hurd napisał, że grupa białych kobiet pobiła grupę czarnych kobiet kijami i kamieniami, gdy te błagały "o litość". Ale białe kobiety "śmiały się i odpowiadały wulgarnym słownictwem mężczyzn, gdy biły pięściami, kamieniami i kijami twarze i piersi czarnych kobiet".

Dwóch żołnierzy Gwardii Narodowej eskortuje czarnoskórego mężczyznę w East St. Louis w stanie Illinois, podczas napięć poprzedzających zamieszki na tle rasowym, które rozpoczęły się w 1917 roku. / Photograph by Bettmann, Getty Images

Masakra we wschodnim St. Louis zapoczątkowała panowanie rasowego terroru w całych Stanach Zjednoczonych, który według historyków trwał od 1917 do 1923 roku, kiedy to zamieszkane przez samych czarnych ludzi miasteczko Rosewood na Florydzie, zostało zniszczone. W tym okresie, znanym jako Czerwone Lato, odnotowano co najmniej 97 linczów, zginęły tysiące czarnych ludzi, a tysiące domów i firm do nich należących zostało doszczętnie spalonych. Ogień i wściekłość podsycały masakry w co najmniej 26 miastach, w tym w Waszyngtonie, D.C; Chicago, Illinois; Omaha, Nebraska; Elaine, Arkansas; Charleston, Południowa Karolina; Columbia, Tennessee; Houston, Texas; oraz Tulsa, Oklahoma.

"Podczas masakr mordowali i okaleczali ludzi masowo, niesprowokowani" – powiedziała Alice M. Thomas, naukowiec z Carnegie i profesor w School of Law na Uniwersytecie Howarda. "Wchodzili do domów, kradli rzeczy osobiste i palili domy. Wykorzystywali masakry jako przykrywkę do morderstwa bez sankcji, okaleczania bez sankcji, a także kradzieży bez sankcji. Do dziś nikt nie został pociągnięty do odpowiedzialności".

Rasizm w USA i związany z nim terror był powszechny w wielu częściach kraju po zakończeniu niewolnictwa. "Było to celowe użycie przemocy wobec Afroamerykanów" - powiedział David F. Krugler, autor książki "The Year of Racial Violence" z 1919 roku. "Motywacją było ukaranie Afroamerykanów za sukces ekonomiczny i odebranie im go. W Tulsie, spalono je doszczętnie".

Wiele domów zostało spalonych, a co najmniej 39 czarnoskórych mieszkańców zostało zabitych, chociaż historycy uważają, że liczba ofiar była prawdopodobnie znacznie wyższa. / Photograph by Bettmann, Getty Images

Prezydent Donald Trump 20 czerwca zorganizował swój pierwszy polityczny wiec od początku pandemii COVID-19 w Tulsie, mieście wciąż naznaczonym masakrą z 1921 r., w wyniku której zginęło ponad 300 czarnych ludzi, a ponad 10 tysięcy zostało pozbawionych domów. Białe tłumy zniszczyły czarną dzielnicę, która rozwijała się tak dobrze, że nazwano ją " Czarną Wall Street".

Trump początkowo zaplanował spotkanie na Juneteenth (Dzień Wyzwolenia), datę czczoną i celebrowaną przez Afroamerykanów. 19 czerwca upamiętnia datę uwolnienia 250 tysięcy zniewolonych ludzi w Teksasie - dwa i pół roku po tym, jak prezydent Abraham Lincoln wydał Proklamację Emancypacyjną 1 stycznia 1863 roku. Po powszechnej krytyce, osoby odpowiedzialne za kampanię Trumpa przeniosły to wydarzenie na kolejny dzień.

Decyzja o zorganizowaniu wiecu w Tulsie jest wyraźnym przypomnieniem, że kraj ten nie zadośćuczynił swojej historii masakr rasowych. Historia ta jest nierozerwalnie związana z obecnymi żądaniami sprawiedliwości.