W dobie globalizacji podróże w celu odkrywania nowych smaków i potraw trochę straciły na znaczeniu. Dziś większość kuchni świata mamy na wyciągnięcie ręki. W dużych miastach znajdziemy sklep azjatycki, restaurację meksykańską, czy bar z kuchnią bliskowschodnią. Niektóre supermarkety do swojej oferty często dodają przyprawy z odległych zakamarków świata. Kultura i kuchnia na całym świecie zaczęła się wzajemnie przenikać, niektóre tradycyjne dania ulegają regionalizacji. Chociaż nie zawsze musimy już podróżować, żeby zjeść specyficzne smakołyki, to niezaprzeczalnym faktem pozostaje to, że będąc np. W Tajlandii zjemy prawdziwe tajskie jedzenie, a w Japonii dostaniemy dobrze podane i oryginalne sushi. Globalizacja ma też jeden minus. Czasem zapominamy, skąd pochodzą konkretne potrawy. Sprawdźmy to.

Ramen

Mówi się, że ramen to zupa miłości. Nie wiem ile jest w tym prawdy, ale na pewno, żeby przygotować tą aromatyczną i pyszną potrawę, trzeba włożyć w to dużo serca. Esencjonalny bulion należy bowiem gotować czasem nawet 48 godzin. Podaje się go z makaronem ramen, warzywami, nitamago (marynowanym jajkiem), nori, kamaboko i mięsem (chāshū), owocami morza lub rybą (istnieje też opcja wege). Oprócz sushi to jedno z popularniejszych dań kuchni japońskiej. Niewiele jednak osób zdaje sobie sprawę z tego, że ramen oryginalnie pochodzi z… Chin. Trafił stamtąd do Japonii w XIX wieku, a popularny stał się dopiero po II wojnie światowej. Co ciekawe, japoński ramen w tym kraju jest fast-foodem.

Czulent

Czulent jest rodzajem potrawy gulaszowej, która wywodzi się z kuchni żydowskiej. Pochodzi ze starożytnej Judei. Prawdopodobnie pierwotny przepis został opracowany już ok 500 r. p.n.e. Dusi się go na wolnym ogniu. Zasada jest taka: im dłużej, tym smaczniej. Przyrządzany jest z koszernego mięsa, zazwyczaj z wołowiny. Innymi składnikami czulentu są: cebula, czosnek, fasola lub ciecierzyca oraz kasza. Niekiedy dodaje się do niego ziemniaki i gotowane jajka. Jest potrawą, którą jadą się w trakcie szabatu.

Fondue

Francuskie sery, francuskie wino i… francuskie fondue? Nic bardziej mylnego. Pomimo, że potrawa ta jest bardzo popularna właśnie we Francji, to oryginalnie wywodzi się ze Szwajcarii. Wymyślili ją górale, którzy szukali alternatywnych sposobów na wykorzystanie suchego sera. I właśnie z sera, białego wina i przypraw tworzy się sos, który następnie wlewa się do garnka i umieszcza nad ogniem. Danie spożywa się zazwyczaj w większym gronie, a biesiadnicy maczają w nim warzywa, mięso lub pieczywo. Dostępna jest również wersja mięsna oraz na słodko - w tym przypadku zamiast sosu, rozpuszczamy czekoladę, w której maczamy owoce.

Musaka

Musaka to grecka zapiekanka, którą przygotowuje się z pomidorów, bakłażana mielonego mięsa, sosu beszamelowego i żółtego sera. W niektórych wersjach dodaje się również ziemniaki, a zamiast bakłażana - cukinie. Przepis na musakę, którą dziś znamy, został opracowany w latach 20 ubiegłego wieku, przez greckiego kucharza Nikolaosa Tselementesa. Co ciekawe, podobne zapiekanki są elementami kuchni arabskiej, czy tureckiej. Różnią się delikatnie od greckiego odpowiednika. Egipska messa’aa jest często wegetariańska, a w innych krajach arabskich muṣagga’a podawana jest zazwyczaj na zimno.

Paprykarz szczeciński

Nie mogło zabraknąć polskiego akcentu. No właśnie, ale czy na pewno polskiego? Okazuje się, że słynny paprykarz szczeciński wcale oryginalnie nie pochodzi ze Szczecina. Danie sprzedawane jest w puszkach, w którego skład wchodzi zmielona ryba, ryż, cebula, pomidory i olej. Pomysł na tę potrawę został opracowany w połowie lat 60. XX w. Inspiracją było senegalskie danie Tiep bou dienn Sénégalais. Jego smakiem zachwycili się polski marynarze, którzy zajmowali się połowem ryb u wybrzeży Afryki Zachodniej.  Za twórcę paprykarza szczecińskiego uważa się Wojciecha Jakackiego.

Hummus

Hummus to współcześnie jedno z popularniejszych dań wśród wegan i wegetarian. Często mylnie uważa się go za potrawę kuchni Izraelskiej. Pomyłka jest uzasadniona, ponieważ pochodzi z sąsiedniego kraju, a poza tym Izrael jest głównym eksporterem hummusu do wielu państw. Wiele źródeł wskazuje właśnie starożytny Egipt i Lewant jako miejsce pochodzenia tej pasty. Przyrządza się ją z ciecierzycy, czosnku, tahini (pasty sezamowej), oliwy oraz cytryny. Często spożywa się ją z chlebem pita lub warzywami.