Aaron Corcoran i William Conner z Wake Forest University niedawno odkryli, że ssaki te emitują sygnały nie tylko po to, by zlokalizować ofiarę, ale też aby utrudnić polowanie innym osobnikom.

Gdy jeden z nietoperzy czyha na owada, zwiększa częstotliwość sygnałów do szybkiego „bzyczenia w trybie pożywienie”. Jeżeli drugi nietoperz będący w okolicy nada sygnał zagłuszający, może to zaburzyć odbiór sygnału na temat owada przez nietoperza numer jeden, co pozwoli osobnikowi numer dwa sprzątnąć konkurentowi posiłek sprzed nosa. Aby nie stracić kolacji, nietoperz numer jeden nie pozostaje dłużny i emituje własny sygnał zagłuszający, rozpoczynając echolokacyjną przepychankę.

Corcoran ma nadzieję dowiedzieć się, czy takie zachowanie występuje wyłącznie u tego gatunku nietoperzy, które – żyjąc w koloniach liczących nawet milion osobników – muszą walczyć o pożywienie. 

Lindsay N. Smith