Biolog Timothy Wright wraz ze swoim zespołem z Uniwersytetu Stanowego Nowego Meksyku wykorzystał sonograf, by porównać wokalizację amazońskich papug z Kostaryki. Zauważył on, że wszystkie ptaki nawołują się w określony sposób, dzięki czemu pozostają w kontakcie z innymi przedstawicielami stada. Jednak struktura dźwięku ptasich nawoływań zmienia się w zależności od regionu. Kiedy któryś z ptaków usłyszy inny dialekt, dostraja głos do nowego brzmienia. W laboratorium odkryto porównywalne wzory wokalizacji wśród małych stad papug długoogonowych.
 

Ludzie i papugi uczą się wokalizować w podobny sposób. Najpierw słyszą dźwięk, a następnie go powtarzają. Stosunkowo niewiele zwierząt rozwija w ten sposób swoją komunikację. Może więc to podobieństwo sprawia, że papugi często stają się ulubieńcami człowieka. Na wolności ptaki te tworzą trwałe pary i rozbudowaną sieć społeczną. W niewoli, chcąc odtworzyć poczucie wspólnoty, naśladują dźwięki ludzi wokół.
 

Nauczenie się, w jaki sposób brzmieć tak samo jak inni, jest dla papug bardzo ważne – mówi Wright. – Kiedy wydajesz takie same dźwięki jak pozostali, oznacza to, że jesteś częścią grupy.
 

Scott Burkhard