Jest w stanie zjeść ptaka – stąd jego nazwa – ale mimo swej wielkości nie może zabić człowieka, gdyż jego jad jest mało toksyczny. Dlatego znacznie groźniejsza dla ludzi jest np. czarna wdowa. Posiada natomiast dość nieprzyjemny dla ofiary mechanizm obronny – w sytuacji zagrożenia zrzuca za pomocą tylnych odnóży mikroskopijne szczecinki ze swojego odwłoka. Podrażniają one skórę, oczy i nozdrza powodując nieprzyjemne swędzenie i pieczenie. Znany jest także z tego, że wydaje najgłośniejsze dźwięki ze wszystkich pająków. Jego syk słyszalny jest z odległości 3 metrów i skutecznie odstrasza drapieżniki. Powstaje w wyniku ocierania się o siebie pary przednich odnóży, służących zwykle do podtrzymywania pożywienia, oraz pierwszych dwóch par odnóży krocznych. Istnieje jednak pewien gatunek os wielkości wróbla, których nie odstrasza ani jego syk ani parzące szczecinki. Nieszczęsny ptasznik, sparaliżowany ich żądłem, staje się wylęgarnią dla ich larw, które zjadają go żywcem. Tekst: Agnieszka Budo
