Nie zobaczysz ich w TV, nie usłyszysz w radiu. Tylko tu spotkasz takich artystów. Brave Festival we Wrocławiu

Publiczność zobaczy tych, którzy przy pomocy sztuki postanowili odmienić wykluczenie.

Wśród nich m.in.: Teatr 21 z Warszawy, który swą nazwę wziął od dodatkowego chromosomu 21, którym obdarzeni są jego aktorzy – ludzie z zespołem Downa (w Teatrze grają również osoby z autyzmem).

Ich spektakle burzą społeczne stereotypy, demaskują iluzje, wpuszczają dystans do świata.

Izraelski Nalaga’at Theater, którego część aktorów  cierpi na zespół Ushera – schorzenie genetyczne, za sprawą którego postępuje dysfunkcja wzroku lub słuchu,  uświadamia publiczności, że niepełnosprawność nie stanowi przeszkody w wyrażaniu siebie i byciu kreatywnym.

Candoco Dance Company z Londynu, teatr tańca, który wciąż na nowo przesuwa granice definiujące taniec i przełamujestereotypy myślenia o fizycznej sprawności, zwłaszcza że solistami są także tancerze z niepełnosprawnościami.

Malezyjska grupa Deafbeat, której niesłyszący członkowie są zdeterminowani, aby „słyszeć” swoje bębny, a ich wytrwałość oraz ciężka praca otwiera przed nimi nowe możliwości. 

Blind Ballet Company Fernanda Bianchini  z Brazylii - jedyny na świecie zawodowy balet niewidomych. Jego tancerze rozpoznają świat „oczami swoich serc” i dają dowód, że można pokonać wszelkie bariery i uprzedzenia. 

Przynależność do grupy społecznej uznawanej za gorszą, jak w wypadku hinduskich Cyganów i joginów z grupy Bakri Ki Mashak, czy haitańskich artystów prezentujących rytuał Fet Gede, jest we współczesnym świecie jednym z motywów, dla których takich ludzi się nie akceptuje, lęka się ich i stygmatyzuje. 

Tresor Nzengu, poeta i piosenkarz z Demokratycznej Republiki Kongo, który przed prześladowaniami musiał uciekać do Malawi zabiera głos w imieniu ludzi, którzy boją się mówić o swoich losach. Halimeh, Mohammad, Alber i Shafeeq, artyści projektu Musicians Without Borders z Palestyny, których twórczość inspirowana jest doświadczeniem niepełnosprawności i uchodźctwa, wierzą, że muzyka potrafi budzić w ludziach człowieczeństwo.

Dla birmańskich społeczności LGBT festiwale Nat Pwe są jedyną szansą by czuć się bezpiecznie pokazując swoją tożsamość. Podczas rytualnej uroczystości głównymi postaciami są transseksualni kapłani.

Zobaczymy ich na zakończenie Brave Festival.

Równolegle z programem "performatywnym"  toczyć się będzie przegląd filmowy BRAVE: Forbidden CINEMA. Będzie  on prezentował filmy z różnych części świata, tworzone w rozmaitych językach i technikach, przybliżające kultury rdzenne, ich historie oraz nowe zjawiska w ich obrębie.

Nowością jest skupienie się na kinie zakazanym, cenzurowanym, wzbudzających kontrowersje, przekraczających tabu.

Filmy pokazywane będą w czterech sekcjach, a każda z nich snuje oddzielną opowieść, skoncentrowaną wokół wartości bliskich festiwalowi: otwartości, dialogu, prezentowaniu zagrożonych kultur i postaw.

Choćby wbrew wszystkiemu i wszystkim.

W tym roku debiutuje sekcja konkursowa. Zobaczymy w niej 7 starannie wyselekcjonowanych na międzynarodowych festiwalach pereł światowej kinematografii, zrealizowanych w różnych zakątkach globu od Mali po Gwatemalę.

Tytuły te, niepokazywane jeszcze w Polsce w szerokiej dystrybucji, mierzące się z kulturowymi tabu i zakazami, powalczą o nagrodę publiczności. Nie zabraknie też okazji, by porozmawiać z twórcami podczas spotkań i debat.

Festiwal to także spotkania z artystami, warsztaty, wieczory z opowieściami, działania edukacyjne, integracyjne i ekologiczne.

Co roku dochód z biletów przekazywany jest na działalność międzynarodowej organizacji charytatywnej ROKPA, która pomaga przede wszystkim dzieciom w Tybecie. 

Szczegółowy program festiwalu znajdziecie na jego stronie internetowej.